De kamer van Adam en Flavio

Flavio keerde terug met een flesje dat hij met een glimlach aan zkjn geliefde gaf. "Een babyvoerding klaar." Zri hij mey een glimlach. Hij pakte zijn schetsboek en ging naast Adam op het bed zitten om vadrer en dochter na te yekenen. Ze hadden nu een aangepast roister zodat altijd iemand bij de kleine was. Daarnaast had Adam voorlopig nog even vrij. Zelf besteede hij meer tijd aan tekenen, schilderen en dergelijke. Hij moest denken aan het kleintje die later financiering nodig had.

'Dankje.' zei Adam met een knipoog en hij haalde de speen uit Zita's mond, die hem meteen aankeek met van die ogen die je smeekten om het terug te geven. Ze waren zo sneu dat hij haar meteen de fles aangaf, waar ze meteen gretig uit begon te drinken. Hij glimlachte naar Flavio, 'Als je zo doorgaat worden we nog eens rijk.' zei hij en hij staarde naar zijn Camera op het nachtkastje, die er maanden ongebruikt bijlag.

Flavio volgde Adama blik. "Je moet gewoon weer gaan fotograveren als je weer op je benen staat. Met fotografie, proffesionelefotografie wel te verstaan." Hij glimlachtte naar hem. Hij showde zijn tekening aan Adam. "En kunst word vaak pas wat waard nadat je dood bent, en ik plan niet om voorlopig dood te gaan.

Adam knikte, 'Ik voel me nu zo nutteloos.' gaf hij toe en hij keek naar de tekening met een brede glimlach, 'Je hebt me knapper gemaakt.' zei hij met een glimlach en hij kuste Flavio op zijn wang, 'Doe dat maar niet, we hebben je nodig.' zei hij en hij zette Zita's inmiddels lege flesje op het nachtkastje om haaf vervolgens op zijn schouder te leggen zodat ze het boertje waar ze naar neigde gemakkelijk kon laten.

Flavio lachtte zachtjes. "Was ik ook neit van plan, nee. Jullie zijn me te lief daarvoor. Ik moet ook nog Zita's vriendje of vriendin bedreigen als ze die leeftijd heeft berreikt weetje." Zei hij plagerig.

Adam lachtte, 'Dus je wordt zo'n vader? Niemand komt aan mijn dochter, en als je het probeert pak ik mijn jachtgeweer- type?' hij grinnikte, 'Leuk.' zei hij met een knipoog en een glimlach naar Zita. 'Ik heb besloten dat ik haar moeder wil zijn. Niet letterlijk, maar gewoon zodat we niet in de knel komen met twee keer "papa"'

Flavio glimlachtte. "In mijn ogen heeft ze twee vaders en twee moeders, als we 'Eve' ook in beschouwing nemen." Zei hij met een grijns. "Maar jij mag wel emotioneel haar moeder zojn, dat is wel zo eerlijk, aangezien jij biologosch gezie haar moeder bent. Hij fronsde. "Ik bedenk me net, jij bent een man, dus je hebt genetisch XY ik ook. Dus we zouden een onmogelijk kind, een YY kunnen krijgen." Zei hij nadenkend.

Adam fromsde, 'Een wát?' vroeg hij verward, 'Ik ben niet goed met dat soort dingen. Vond het niet nodig. Blijkbaar wel dus, wat houd t in?' vroeg hij bezorgd, voor hetzelfde geld was het gevaarlijk of op welke manier dan ook negatief voor Zita.

Flavio glimlachtte. "Hoe je lichaam je eruit laat zien hangt van twee chromosomen af. X en Y. Vrouwen zijn XX en kunnen dus aleen maar geslachtcellen met een X maken, mannen hebben XY en kunnen zowel X en Y maken, dus het geslacht word besloten door de vader. Als door een foutje in de meiose bij een vrouw XX in de eicel is kan een kind XXX of XXY zijn, die ontwikkelt zich bij de eerste als vrouw en bij de tweede als man OF vrouw met een ietwat mannelijke spierbouw en ziet er gewoon uit, maar zijn of haar lichaam is eigenlijk niet in staat tot het maken van geslachtcellen. Maar jij bent, denk ik, XY en ik ook dus dan zouden we een YY kind kunnen krijgen... theoretisch gezien." Zei hij nadenkend.

Adam grinnikte, 'Ik snap er nog steeds geen zak van. Zolang het maar niet gevaarlijk in voor Zita hier.' zei hij en hij tikte voorzichtig op Zita's neus. 'Ik vind het leuk als je slim doet, dan kijk je zo lief.'

Flavio grinnikte. "Het is gewoon iets om te vragen aan een arts, als we ooit nog een kleine willen." Zei hij met een glimlach. Bij Adams laatste opmerking schudde hij lachend zjjn hpoft.

Adam knikte, 'Als je ooit van je leven nog zo'n chagerijnige ik wilt meemaken, dan moeten we daar inderdaad naar informeren.' zei hij met een zo serieus mogelijk gezicht, maar al snel glimlachte hij weer. 'oké ik geef toe: je kijkt altijd lief. Sorry.' zei hij met een knipoog, ondertussen een beetje met de handjes van Zita spelend, die het leuk leek te vinden.

Flacio glimalchtte. "Jij zag er vast en zeker veel liever uti met kleine Zita in je armen. Geloof me nu maar." Zei hij met een knipoog. "Luv ya" Zei hij met een glimlach voor hij Adam een kus gaf. "Zo wat gaan we nu doen?"

Adam grinnikte, 'Zita doet nou eenmaal wonderen.' zei hij met een knipoog en hij grijnsde breed, 'Ti Amo.' zei hij en hij dacht na over iets wat hij zou kunnen doen, 'Wat kán ik doen..?' zei hij als antwoord, 'I know it doesn't fit me, but I don't feel like any form of sexual contact... At all.'

Flavio glimlachtte. "Me neither." Zei hij. Het was ook zo, daarnaast was Zita's aanwezigheideen enorme nono. No way dat hij ooit te klef rond zita zou zijnrond Zita, ooit. Het was zoooo fout om je ouders klef te zien,doen, zelf gewone kusjes, en DENKEN over je ouders die een sex-leven hebben was al extreem fout. "Ik dacht er zelf aan om met zijn drien een film te kijken. Je kan nooit te vroeg beginnen met disney." Hij gaf Adam een knipoog.

Adam knikte, 'Daar heb je helemaal gelijk in. Ik wil het maar al te graag klaarzetten, maar... Tja.' zei hij met een halve grijns en hij tilde Zita wat hoger op. Hij dacht er net iets anders over dan Flavio, zolang Zita niet oud genoeg os om het zich te herrineren, boeide het hem niet wat ze deden als ze in dezelfde kamer was. Maar dat hield hij voor zichzelf, Flavio wist dat hij verslaafd aan hem was.

Flavio knikte en pakte een laptop en een dvd en begon alles op het bed neet te zetten. Hij kroop naast Adam onder de dekens en zette Cinderella aan. Daar zaten ten minste geen enge heksen in, zoals in veel andere prinsessen films van disney.

Adam probeerde naar de film te kijken, hij probeerde het echt, maar hij was gewoon zo vermoeid dat hij al snel in slaap viel tegen Flavio's schouder. Zita nog stevig in zijn armen en een met een sliertje kwijl langs zijn mond Oekraïne die op het punt stond Flavio te raken.

Flavio glimalchtte vertederd naar Adam. Hij sloot de computer af en legde die aan de kant. Daarna nam hij Zita in zijn armen en legde haar in haar bedje. Even later nam hij zijn plek naast Adam weer in. Hij zelf had nog drie weken vrij van lessen, Adam nog langer. Dat betekende neit dat ze geen huiswerk moesten inhalen. Daarom nam hij zijn schetsboek weer op schoot en ging verder emt een opdracht waar hij aan bezig was.