Pacha- New York

Aangezien Alex niks zij, nam August aan dat hij verder kon gaan, niet wetend dat ze dit echt niet wilde. En ook al had hij het geweten, dan had hij misschien toch gewoon nog door gegaan. Hij sloeg dan ook weer een arm om haar heen en duwde zijn al geopende lippen op die van haar. Zonder te wachten op haar reactie duwde hij zijn tong tussen haar lippen door en speelde met die van haar. Tegelijk liet hij zijn hand die eerst bij haar kin had gelegen weer naar beneden glijden en en omvatte een van haar borsten.

~
ik heb op dit moment echt haat aan August :S

Wat August deed was zo plotseling dat Alex eerst niet helemaal begreep wat haar overkwam. Nu zeker wetend dat ze dit echt niet wilde duwde ze hem van haar af. De beschaamde uitdrukking had plaatsgemaakt voor een standvastige. Ze wilde dit niet. In plaats van haar blik verlegen op de grond te richten keek ze hem recht aan. Nog steeds had ze dat warme gevoel in haar buik nu ze hem aankeek, maar ze voelde zich sterk genoeg om het te onderdrukken. Zachtjes schudde ze haar hoofd, het was net zo goed een bevestiging voor zichzelf als om hem te laten weten dat ze het niet wilde.

De eerste uitdrukking die zich op August's gezicht uitte was weer verbazing, maar er kwam al snel een boze uitdrukking in de plaats. Hij stapte dichterbij haar terwijl hij haar blik beantwoordde met zijn boze ogen. ' Wat wil je nou?! ' Vroeg hij op een toon die niet veel goeds voorspelde. Hij wist zich bij meisjes dan meestal wel redelijk onder controle te houden, zelfs als hij wat op had. Maar nu met de drugs in combinatie met de alcohol ging het niet goed. Dat had hij misschien wel van tevoren geweten, maar hij wilde er niet in geloven dat het zo erg met hem was.

Hoewel Alex zich net nog had verteld dat ze sterk was, kromp ze toch in elkaar bij zijn boze woorden. Ze gaf echter niet toe, ze had nog wel wat zelfrespect. "Ik wil niet," fluisterde ze. Het was zo zacht dat het waarschijnlijk niet boven de muziek uit kwam. Maar ookal wilde ze haar blik neerslaan, ze bleef hem aankijken. Niet meer met de standvastige blik van net, er lag nu bijna angst in haar ogen, maar ze dwong zichzelf te blijven kijken. Niet toegeven, niet toegeven, niet toegeven bleef ze maar herhalen in haar hoofd.

August fronste zijn wenkbrauwen diep en haalde met een geergerde zucht een hand door zijn haar. Hij had haar woorden inderdaad niet gehoord en ook niet gezien dat haar lippen hadden bewogen. ' Ik snap jou niet! Je vindt me leuk, juist? En toch wil je me niet. Wat verwacht je mij nu te doen? Sorry zeggen dat ik je heb aangeraakt? Je moet in ieder geval niet verwachten dat ik voorzichtig ga doen, omdat je zero ervaring hebt, want dan begrijp je mij niet helemaal.' De mensen die om hen heen doordansten en soms tegen hem aanbotsten fokte hem alleen maar meer op, waardoor hij het liefst een vuist en iemands maag zou willen planten.

~
is het eigenlijk de bedoeling dat ze erachter komt dat ze voor hem alleen maar een speeltje is?

ik denk het wel, dat zorgt er in ieder geval voor dat ze zich helemaal kapot voelt
-------
Alex voelde hoe er een steek door haar heen ging bij de woorden die hij zei. De tranen die ze zo wanhopig had proberen terug te dringen voelde ze nu weer prikken. Ze vond hem leuk, ze vond hem echt heel leuk. Maar hij had wel gelijk, ze begreep hem niet. Het klopte niet in haar hoofd, de lieve dingen die hij had gezegd en gedaan en dan dit. "Sorry," zei ze nu iets harder met een overslaande stem. Waarvoor ze sorry zei wist ze eigenlijk niet, maar wat ze anders moest zeggen wist ze niet. Alles zou even stom klinken en haar nog meer voor gek zetten dan al het geval was.

August keek naar Alex die bijna in tranen was, maar voelde geen greintje medelijden. Hij stapte dichterbij, zodat hij zich over haar heen kon buige, waardoor hij niet zo hard hoefde te praten toen hij in haar oor zei:' Sorry is niet nodig. Dacht je echt dat ik je leuk vond, omdat jij jij bent? Geloofde je dat er echt zo iemand als ik op jou zou vallen? Je bent een meisje, dat is het enige voordeel wat je hebt.' Hij stapte weer naar achter met een geniepige glimlach om zijn mond. Misschien, misschien zou hij hier later spijt van krijgen, maar voor nu deed het hem alleen maar beter voelen.

Alex draaide haar hoofd naar hem toe terwijl de tranen geluidloos over haar wangen stroomden. Het voelde alsof er een mes tussen haar ribben was gestoken en ze had de neiging haar armen over haar borstkas te slaan en ineen te krimpen omdat het zo'n pijn deed. Ze keek hem aan, maar dat was een vergissing geweest. Het warme gevoel dat eerst zo fijn was geweest was er nog, maar het deed nu pijn. Zonder iets te zeggen draaide ze zich om en liep zo snel mogelijk tussen de mensen door om maar zo snel mogelijk weg te gaan. Het kon haar niet schelen tegen hoeveel mensen ze aanbotste en op hoeveel tenen ze ging staan. Ze wilde gewoon weg en dan zo ver mogelijk weg rennen.

Zonder enig gevoel erbij te hebben keek August Alex na. Daarna draaide hij zich om en ging op zoek naar een ander meisje om mee te flirten en misschien, als hij aan het einde van de avond of eerder nacht nog op zijn poten kon staan, mee te gaan naar haar huis. Er schoot nog door zijn hoofd dat hij eigenlijk echt voor een eigen appartement moest gaan zoeken, want never nooit niet dat hij een meisje naar zijn huis mee zou nemen. Niet omdat hij niet wilde dat zijn ouders daarvan afwisten, maar hij wilde niet dat ze wisten dat hij problemen had.

Pas toen ze eindelijk het gebouw uit was liet Alex de tranen vrij stromen. Ze liet zich buiten tegen de muur op de grond zakken, zich niets aantrekkend van de rare blikken die ze van de mensen buiten kreeg. Ze sloeg haar handen voor haar gezicht en haar schouders schokten. Eigenlijk begreep ze het nog steeds niet, waarom had hij al die lieve dingen gezegd als hij haar niet echt leuk had gevonden en alleen maar van plan was geweest haar pijn te doen. Ze bleef zitten totdat het wel erg koud begon te worden en zich bedacht dat het misschien een goed idee zou zijn als ze maar eens de weg terug ging zoeken.

is het goed dat ze nu dennis tegenkomt?

Arianne liep zelfverzekerd naar de club toe. Ze was een jaar te jong, maar ze kende een heleboel mensen van deze club dus ze zou met gemak binnen komen. Als het goed was stond ze al op de lijst en kon ze dus zonder lang in de rij te hoeven naar binnen toe. Ze liep langs de rij naar de portier toe. Ze was het sowieso gewend nooit te hoeven wachten. Op haar stilo's wachtte ze heel eventjes tot de portier haar naam vroeg. 'Arianne Loren.' zei ze met een oogverblindende glimlach. De portier herkende haar naam en hoefde niet eens op de lijst te kijken. Hij hield voor haar de deur open en ze liep met een geheven hoofd naar binnen, de muziek en warmte kwam haar al tegemoet. Dit was waar ze voor leefde eigenlijk.

Matt stond bij de bar. Zelfs nu had hij zijn Franklin High baseball jack aan. Al zijn andere vrienden natuurlijk ook, ze hadden die jacks altijd aan. Hij nam nog een slok van zijn bier en keek een beetje rond. Het was best saai hier, maar hij vond alles saai sinds hij Sahirah ontmoet had. Alles waar zij niet bij betrokken was interesseerde hem op de één of andere manier gewoon niet meer. Zo in gedachten verzonken bleef hij bij de bar staan.

Arianne liep voor de bar langs en meteen had ze de aandacht van bijna alle jongens die daar stonden. Inclusief de groep footballers. Ze hield van deze aandacht. Ze ging naast een jongen staan die ook zo'n typisch baseballjack aan had. 'Een cocktail,' zei ze tegen de barman. Het was prettig om hier te zijn zonder alle mensen om haar heen. Cara en Diane waren voor een weekend terug gevlogen naar Italië omdat haar vader ze ergens voor nodig had. De paparazzi was hier in elk geval nergens te bekennen. Of te wel ze had rust, maar wel de aandacht van de jongens iets wat ze heerlijk vond.

Matt werd uit zijn gedachten getrokken door zijn vrienden, die opeens heel onrustig deden. Hij keek even wat er geberud was. Oké, er was een meisje naast hem gaan zitten. Hij knikte even naar haar, en nam een slokje van zijn bier. Hij had totaal geen interesse meer voor meisjes de laatste tijd, behalve Sahirah. Hij wist niet of het gezond was.

Arianne merkte dat de jongen naast haar niet zo geïnteresseerd was als hij had moeten zijn. Ze wierp eventjes een blik op een van de jongens, die waren duidelijk een stuk makkelijker om te krijgen. Maar ze had haar zinnen vandaag gezet op de jongen naast haar. Ze verplaatste haar blik weer naar de jongen. 'Heey,' zei ze toen rustig. Ze zei haar naam niet, want dat zou bij de meeste meteen voor oproer zorgen. Iedereen kende haar naam zo'n beetje.

Matt keek een beetje verstoord op. "O, hoi" zei hij vriendelijk. Hij checkte even zijn mobiel. Hij had maar drie berichten. Maar er zat niks interessants tussen. Hij werd heel vaak gesmst gevraag voor feestjes en leuke dingen. Toen stopte hij zijn mobiel in zijn zak, hij was het meisje naast hem al bijna weer vergeten.

Arianne keek een klein beetje verbaast. 'Oke wat is er?' vroeg ze hem toen rustig. Het was niet normaal dat een jongen zo deed, jongens deden nooit zo. Zeker niet tegen haar. 'Het is duidelijk dat j er niet helemaal bij bent met je hoofd.' zei ze toen tegen hem. Ze wilde zijn aandacht, dat had ze nu eenmaal nodig.

Matt keek opzij. Zijn ogen een beetje verbaasd. Hij nam een slok van zijn bier. "Wat maakt jou dat uit?" vroeg hij, niet gemeen, het was gewoon echt een vraag. Ze was knap, dat zag hij, maar hij begon meteen te vergelijken. Dat deed hij de hele tijd. Dan begon hij bij de ogen, die nooit zo mooi en groot en bruin waren, en nooit zo leken te staan alsof ze diep nadacht. Dan het haar, wat nooit zo mooi was en... Oké, hij moest hier echt mee stoppen.

'Niet zoveel, maar ik weet wel wat helpt. Dansen.' zei ze tegen hem. Het was meer dat ze zelf zin had om te dansen maar dat hoefde hij niet te weten. En meestal werd je hoofd daar ook leeg van, tenminste bij haar wel. Ze stond glimlachend op. 'Dus, doe je mee?' vroeg ze hem. ze had haar hand al uitgestoken om hem mee te nemen.

Matt voelde er eerlijk gezegd niet zoveel voor om met een random meisje te gaan dansen, maar zijn virneden duwden hem, dus hij moest wel. Toen ze de dansvloer opliepen keek hij haar even aan, maar er begon net een slow nummer, dus hij wilde eigenlijk meteen weer weglopen.

Arianne stond te wachten op Matt. 'Je zou niet verwachten dat je verlegen zou zijn.' zei ze toen met een kleine grijns. Ze had dat echt niet verwacht, en ze geloofde ook niet dat hij verlegen was. Ze zette een pas naar hem toe en legde haar armen losjes om zijn nek heen. 'Relax nou gewoon.' fluisterde ze hem toe. 'Ik bijt je heus niet.' zei ze daarna.

Matt glimlachte. "Ik en verlegen?" vroeg hij, maar hij besefte dat hij niet meer terug kon en sloeg zijn armen maar om haar middel, al voelde het alles behalve goed. "En ik snap dat je niet bijt maar... Waarom dans je niet met een van mijn vrienden, die staan zo te zien te trappelen" en hij maakte een vaag hoofd gebaar naar waar zijn vrienden stonden.

'Juist omdat ze zo graag willen. Dat geeft geen uitdaging.' zei ze met een glimlach tegen hem. 'En daarbij komt dat er maar een rede is dat ze dat willen, en dat is nou net het gene wat ik ze niet wil gaan geven.' zei ze tegen hem. Rustig danste ze op de muziek en keek hem aan. Ze zagen er misschien uit als een stel, dat was absoluut niet wat ze van Matt wilde. 'En je moet toegeven, die jaloerse blikken zijn gewoon geweldig.' zei ze toen met een brede grijns.

Matt haalde zijn schouders op. 'Zal wel' hij hoefde geen jaloerse blikken, de verbaasde blikken die hij kreeg als hij met Sahirah liep waren voor hem al genoeg. Hij keek een beetje ongemakkelijk om zich heen, dit was zo verkeerd. Maar hij was een echte gentleman, en het was onbeleefd haar nu alleen achter te laten.