Het pleintje

Flavio glimlachte. "waarom zou je me moeten bedanken voor het benoemen van een feit. Je kan goed zingen, en dat mag je weten ook. Je moet je immers bewust zijn van wat je wel en niet kan om te kunnen beslissen wat je later wilt." Hij schonk Liam de zveelste glimlach. Hij kon wel zien dat het zingen en de vriendelijke aanpak Liam in iedergeval voor nu een beetje hadden opgevrolijkt.

NEW
--------------

Lauren zat op een bankje, te genieten van de zon. De oortjes van haar Ipod in haar oren en ze had haar ogen gesloten. Ze had een fijne remix opstaan en genoot van de harde beat.
Get fresh gotta stay fly
Get the jet I gotta stay high
High up like a la la la
Ain’t nothin here that ma money cant buy
Dolce, Gucci and Louis V
Yatch so big i could live in the sea
You for real u can’t see me

Een paar paarse glitter balarinas dansde op geheel willekeurige wijze over de tegels. He meisje dat eraan vast zat droeg een siple jeans met wijpen die strak begonnen, maar vanaf haar knieen steeds wijder werden. Haar shirt was meer een wit met donkerpaars gestreepte overgooier. Haar enige assecoire was een pixiedust amulet.

Lauren opende haar ogen. Ze vond altijd dat iedereen lekker moest doen wat diegene zelf wou, maar dit was wel heel erg. En ze lachte willekeurig een beetje in zichzelf om het uiterlijk van het meisje. Snel sloot ze haar ogen weer en hoopte dat het meisje het niet gezien had. Haar hoofd bonkte een beetje mee met het ritme, en al snel ging ze mee met de muziek.

Nyeri kwam hier nooit. En eigenlijk verbaasde het haar nog dat ze toch met opgetrokken benen op een bankje zat. Met haar kop telefoon op wel eens waar. Maar ja ze had zich onder de mensen gevoegd. Iets dat ze liever niet deed. Maar de leraren hier hadden erop gestaan en ze zouden door blijven zeuren als ze het niet zou doen. Nu maar hopen dat niemand zo dom was om haar aan te spreken.

Courtney zat zoals gewoonlijk aan har mobiel vast gekleefd. Haar vingers gleden als een razende over het toetsenbord. Af en toe kwam er een geïrriteerd zuchtje uit haar mond als de swype niet geheel meewerkte volgens plan. Haar zwarte pumps klikte vrolijk tegen de vloer terwijl ze het pleintje opgelopen kwam. Ze nam plaats op een bankje, ergens vaag in haar ooghoek zag ze een chinees uitziend meisje zitten, maar aandacht schonk ze er niet aan. Dat het meisje totaal niet chinees was, kwam niet eens bij haar op. Nee het apparaat was veel belangrijekr.

Nyeri wilde weglopen. Weg van het meisje met die eng uitziende schoenen die ze zelf ook maar al te vaak aan had moeten doen. Daardoor had ze altijd enorme pijn aan haar voeten gehad nu was ze allang blij dat ze van die schoenen af was zag je allemaal mensen voor hun lol op die enge dingen lopen. Half schudde ze haar hoofd en zette haar muziek nog een tikkeltje harder.

ben house aan het kijken, vandaar het trage reageren :3
-
Courtney keek pas op naar het meisje toen haar muziek harder ging, waardoor zij er last van kreeg. "Zou die even wat zachter kunnen." het was geen echte vraag, eerder een soort eis waarvan ze verwachte dat aan voldaan werd. Kort bleef haar blik op het onbekende meisje hangen, voor haar ogen weer afdwaalde naar het schermpje waar een nieuw berichtje op verscheen.

Nyeri zag het meisje haar mond wel bewegen maar ze hoorde niks. Dus deed ze haar muziek wat zachter en haar koptelefoon even af.' Watte jij zei?' Vroeg ze met een enorm accent waar je gewoon niet omheen kon. Soms kon je nog wel eens een brits accent niet horen maar haar accent was ten eerste niet brits en ten tweede heel duidelijk aanwezig.

Courtney trok even een van haar perfect geëpileerde wenkbrauwen op toen het meisje de volledige grammatica door de war gooide. Wat was dat nou voor achtelijk kind? "Of je de muziek zachter wilde zetten, maar dat heb je al gedaan." ze had enkele seconde opgekeken van haar mobiel om een soort van dankbaar glimlachje aan haar te schenken. Meer ut plicht dan dat ze het meende.

Nyeri haar gezicht vertrok. Ze keek het meisje met een emotieloos gezicht aan en haar mondhoeken krulde eng omhoog. Ze lachtte maar haar ogen leken leeg. Haar lach was haast angstaanjagend maar juist omdat het meisje niet keek vond Nyeri dat ze zo mocht lachen. Wat een rot wijf. Dat bevestigde haar theorie over mensen alleen maar meer. Mensen zijn verrot tot op hun bot. Zij was dood, of haar ziel was allang dood.

waar gaan matthew en jackie verder? :p
-
Courtney keek verward weer weg van het mobieltje in haar hand toen het meisje plotseling begon te lachen. Alsof ze een holle lach deed, uit een horrorfilm. Har blik vertelde genoeg wat ze over het meisje dacht, gestoord, raar. Maar iets zeggen deed ze niet. Teveel moeite voor het moment. Nee haar mobiel was zoveel interessanter. Kort streeks ze een plukje haar uit haar gezicht zodat ze ongestoord verdere kon gaan.

Ik weet effe niks voor een restaurant of weet ik veel dus ik heb geen idee. Anders maak jij iets aan ofzo want ik ben echt effe uit mijn inspi voor plaatsen
~~

Nyeri haar ogen versmalde en ze stopte met lachen. Die blik kende ze maar al te goed. Ze kreeg hem haast van iedereen.' En wie denk jij dan wel niet te zijn?' Kwam er toch wel erg makkelijk uit zonder dat de grammatica door elkaar werd gehaald of dat ze haar accent het over liet nemen.

Is goed, al zal het dan niet veel voorstellen xd
-
De blik van Courtney werd weer afgeleid van het toetsel toen het meisje dit keer iets normaler sprak. "Pardon?" ze legde haar hand met het mobieltje in de schoot. Haar toon was lichtelijk verontwaardigd geweest, hjet meisje had op een manier gesproken zoals ze het niet gewend was, en ook niet zou accepteren.

Nyeri trok haar wenkbrauw op zoals het meisje voor haar daarnet had gedaan.' Je doet verschrikkelijk arrogant. Dus ik wil weten wie je denkt dat je bent? watte jij daar niet aan snappen?' Vroeg ze er spottend bij en keek haar uitdagend aan. Ze had haar benen nog steeds opgetrokken maar gezicht stond kwaad, misschien zelfs een beetje neerkijkend op het meisje dat naast haar zat.

Courtney keek haar met toegeknepen ogen aan, "En waarom zou jou dat wat aan gaan?" ze negeerde het gebrek aan grammatica, "Jj doet verschrikkeljk raar, daar vraag ik toch ook niet naar?" ze bleef het meisje aanspreken. Op een bepaalde manier deed ze haar aan haar jeugd denken, iets wat ze had verdrongen naar een donker hoekje in haar hoofd. Dat wilde ze achter zich laten en niet meer aan terug denken.

Nyeri keek het meisje even onderzoekend aan.' dat hoor ik wel vaker maar blijkbaar heeft nog nooit iemand tegen jou gezegd dat je verschrikkelijk arrogant bbent. Geen wonder eigenlijk jou vrienden durven gewoon niet eerlijk tegenover jou te zijn.' er kwam een gemene grijns en haar benen gingen in kleermakerszit.

Courtney snoof even onvrouwelijk, "So what?" Het kon haar niet echt iets schelen of haar vrienden logen of niet, zolang het maar gezellig met ze was. Het was naief en stom om er zo over te denken, maar Courtney was gewoon lichtelijk apart. "Het zou me verbazen als jij überhaupt vrienden hebt" ze negeerde de gemene grijns van Nyeri, soms leek het alsof dit meisje een olifanten huid had.

Nyeri haalde haar schouders op,' Ik hoef geen vrienden. Mensen doen andere mensen alleen maar pijn. Jij zal ook nog wel eens pijn krijgen. Ik hoop eigenlijk erg snel. Dan kan ik je vol in je gezicht uitlachen en zeggen dat ik gelijk had.' Haar engels was opeens erg vloeiend. Dat had ze altijd als ze boos was of als ze toneel speelde. Dit was haar boosheid.

Courtney trok haar wenkbrauwen even op, dat meisje had geen idee wat voor dingen ze al meegemaakt had in de tijd die ze als een zwarte bladzijde als haar leven beschouwde. Wat ze al jaren probeerde tevergeten. Het kon een reden zijn waarom ze zo om haar oppervlakkige leventje gaf. Dat ze nooit meer aan die tijd herrinnerd wilde worden. "Da kan me dan totaal niet schelen," onbewust slikte ze sommige letters in, sprak ze niet geheel beschaafd Amerikaans meer, iets wat vaker gebeurde als ze iemand niet mocht, die haar het bloed onder de nagels vandaan haalde.

New.

Enzio zat onderuitgezakt op een bankje met een koptelefoon op zijn kop. Hij mompelde zachtjes de Duitse teksten mee van de o zo geniale rammstein. (don't judge, I like them) In tegenstelling tot veel mensen had hij wel een perfecte uitspraak, half duits zijn heeft zo zijn voordelen.

Lauren liep het pleintje op, en keek even om zich heen. Het weer was goed, en er zaten best veel mensen hier. Opeens herkende ze een bekend gezicht. Ze glimlachte een klein beetje en liep naar hem toe. Zonder iets te zeggen ging ze naast hem zitten en zette haar zonnebril op. Vanaf hier kon ze zelfs horen wat hij aan het luisteren was, en zachtjes mompelde ze de tekst mee, gebrekkig Duits natuurlijk.

Toen Enzio haar hoorde deed hij zijn koptelefoon af en leit hem in zijn nek liggen. "Guten Tag Lauren, wie geht es mit dir?" (Srry I suck at naamvallen, hij vraagt hoe het met haar gaat) Hij glimlachte naar haar, hun vorige ontmoeting herinnerend,

Lauren keek hem even geschokt aan. "O, sorry, ik spreek geen duits. Ik ken gewoon hun liedjes een beetje"zei ze verontschuldigend. Ze draaide haar gezicht naar de zon, in de hoop nog een beetje zonlicht te vangen.

Enzio lachte. "Kan ook. Ik vroeg hoe het met je gaat." Hij glimlachte. "Tja, ik ben zelf half Duits." Hij gaf haar een knipoog.