Het pleintje

Lauren bleef zitten hoe ze zat, maar gaf wel antwoord. "Goed, ik voel me wel lekker. Eet gezond, sport veel. Ben momenteel even single, maar dat vind ik eigenlijk wel leuk. Jij?". Ze gaf geen normaal antwoord, maar eigenlijk gewoon een beschrijving van haar leven. Ach, als iemand haar vroeg hoe het ging zou ze echt antwoord geven.

-------
Ze krijgt Orthorexia, even voor je info

Que was das?
---
Enzio knikte. "Ik heb mijn trainingsschema wat opgevoerd, wat betekend dat ik weer moet gaan bedenken hoeveel meer ik dan ook moet eten om mijn lichaam niet naar de maan te werken en daar heb ik geen zin in. En still single." Hij gaf haar een knipoog. In tegenstelling tot veel mensen had hij geen problemen met zijn strakke trainingsschema's, dat was wat hij deed in zijn vrije tijd. Sommigen zouden het saai vinden, maar hij vond het fijn te werken aan zijn uithouding, lenigheid en kracht, zodat hij vrijer was in zijn bewegingen, zodat hij beter werd in the sole purpose he had.

Dt je té gezond eet, en teveel sport. Een soort anorexia, alleen dan anders
--------------------------------

Lauren glimlachte even bij de opmerking dat hij single was. Ze draaide haar hoofd naar hem en zette haar zonnebril half af. "Echt, ik dacht dat zo iemand als jij toch wel een vriendin had". Het klonk onschuldig, maar ze keek hem aan met dé blik, de blik die geen één man kon weerstaan. Sommige vrouwen trouwens ook niet.

ach zo,
---
Enzio lachte. Okee die blik. Gedachten duurden n weinig langer meer dan Guh. Hij schudde een beetje met zijn hoofd. "Nope, niemand is geïnteresseerd." Hij glimlachtte. "Ik ben trouwens bi, dus een vriendje was ook nog een optie, maar die is er ook niet." Hij gaf haar een knipoog.

Lauren wendde haar blik even af. "Ach, ik ben ook bi. Zo handig, ik heb echt veel meer keuze" zei ze met een lachje. "Maar ik ben niet echt op zoek naar een vaste relatie denk ik". Ze haalde haar schouders op en glimlachte naar hem, niet het sort verleidelijke glimlach, meet het soort dat haar ogen mee liet lachen.

Enzio knikte. "Eindelijk iemand die het volledig snapt." Zei hij vrolijk. "Well, I've never been." hij gaf haar een knipoog.

Laurens lach werd nu wel verleidelijk. Ze legde haar hand op zijn knie "Het komt nog wel" zei ze vriendelijk. Eigenlijk mocht ze haar hand wel weghalen, maar ze liet hem liggen.

Enzio keek haar aan met een ietwat uitdagende blik, haar vragend wat actie achter de flirts te zetten. "Vast wel, en anders ben ik happy single for the rest of my life." Hij glimalchtte.

Lauren keek hem vragend aan. Meende hij dat nou echt? Nou ja, als hij het wou. Ze veegde een plukje van zijn haar uit zijn gezicht en leunde toen weer naar achter. Ze ging met haar tong langs haar lippen en keek hem aan met dezelfde blik als zojuist.

Enzio glimlachte en bewoon nu op zijn beurt naar haar toe. Hij stopte een centimeter van haar lippen af en keek haar aan. Er lag een onpeilbare emotie in zijn ogen. Alsof hij al zijn emoties voor haar op tafel gooide en tegelijk alles verborg. Hij bleef haar zo even aankijken voor hij haar zachtjes kuste. Na een sconde ging hij weer terug naar het aankijken, wachtend op haar reactie.

Lauren glimlachte, ze twijfelde even, maar boog toen naar hem toe en zoende hem. Zijn lippen smaakte erg goed en ze deed als vanzelf haar mond open, benieuwd wat hij zou doen.

Enzio ging mee in de kus. Zijn handen gleden via haar rug naar haar heupen. Haar kussen was niet onplezierig, al miste het hele spark idee. Niet dat hij überhaupt gedacht had ooit een spark bij haar te voelen. Hij trok ahar wat dichter naar hem toe.

Lauren had wel lol hierin. Het was gezond om soms even lekker te zoenen, en aangezien ze single was, was dit een fijne onderbreking. Er was geen vuurwerk, of hoe je het ook wilt noemen, maar het maakte niet echt uit. Haar hand ging zachtjes door zijn haar, en de ander lag nog op zijn knie. Ze was niet van plan om overdreven te gaan doen, aangezien hier toch andere mensen waren.

Courtney zat met een opgetrokken knie op het bankje. Ze droeg een strakke spijkerbroek met daarboven een modieus wijdvallend t-shirt dat ze net een paar dagen geleden gekocht had. Zoals gewoonlijk was ze druk in de weer met haar mobiel en lag er een lichte glimlach rond haar lippen. Met een hand ging ze door haar rode haren waar een slag in zat, met behulp van de krultang. Maar het was zo gedaan dat het er nog best natuurlijk uitzag.

James liep het pleintje op met een Ipod in zijn oren. Hij keek naar de mensen. Hij had een goede mensenkennis en kon bij iedereen wel zien hoe ze waren. Skater, sletje, onzeker, nog een skater, gestrest.. O, en dat meisje deed echt haar veel haar best om mooi te zijn. Hij keek haar strak aan en glimlachte even.

Courtney voelde iemand naar haar kijken, zoals iedereen dat opmerkte. Het was een jongen, eentje die ze nog niet kende. "hey." groette ze hem met een nu wat bredere glimlach op haar gezicht. Ze ging wat rechterop zitten om hem eventjes te kunnen bekijken.

James had nog een iets wat spottende glimlach op zijn gezicht, hij kon zijn beschrijving nu afmaken. Sletje, mode trutje, te knap, en gekruld haar. Grappig hoe mensen soms zo obvious konden zijn. Hij liep naar haar toe, maar keek haar niet met bewonderende blik aan, zoals de meeste jongens waarschijnlijk deden. "Hoi" zei hij een beetje spottend.

Courtney had door dat hij naar niet bekeek zoals de meeste jongens deden. Maar ze reageerde er niet op, hij was vast homo, zoals er wel meerdere op deze school rond liepen. Ze trok bijna onopmerkbaar een wenkbrauw op bij de spotende toon in zijn stem en legde de smartphone in haar schoot. "Met het verkeerde been uit bed gestapt?" informeerde Courtney vragend.

James glimlachte engelachtig. "Waar baseer je dat op?" vroeg hij haar. Hij ging zonder het te vragen naast haar op het bankje zitten, zette een zonnebril op en genoot van de zon. Zijn huid was bleek, en misschien zou hij nog een beetje kleur kunnen vangen.

new
-
Sahirah had net haar eerste lessen gevolgd en had direct gemerkt hoe slecht het was om al een paar jaar geen les meer te volgen. Ze had geen idee waar de leraren het over gehad hadden. Iets met mitochondriën bij biologie, en de meest vage sommen op het bord bij wiskunde. Halo er zaten letters in?! Onbegrijpelijk. Met nog haar tas vol boeken nam ze plaats op het pleintje wat redelijk uitgestorven was, op een klein groepje meiden na, maar die hadden alleen maar aandacht voor elkaar.

Jamie liep rustig het pleintje op. Gelijk begon het groepje meisjes te giechelen en zag hij ze naar hem kijken. Hij schoot in de lach maar liep hun vorobij. Dat gegiechel was wel het laatste waas hij nu zin in had. Inplaats van alleen te gaan zitten besloot hij naast het meisje te gaan zitten dat hij niet kende. Wat raar is want Jamie kende haast iedereen en iedereen kende Jamie.

Moeten Jacky en Matthew trouwens nog een keertje meeten?
=
Sahirah had de verandering in het groepje meisjes wel opgermerkt, wat blijkbaar veroorzaakt werd door een jongen dat het pleintje opgelopen kwam. Wat ze niet verwacht had was dat de jongen naast haar kwam te zitten. Direct spande haar spieren zich aan en ging haar blik wat angstig naar de donkerharige jongen. Iets zeggen deed ze niet, durfde ze niet, ze begreep niet waarom de jongen niet op een van de andere bankjes plaatsnam. Elk ander zou waarschijnlijk vriendelijk geglimlacht hebben en een begroeting gemompeld, maar dit meisje niet.

Jamie keek het meisje vriendelijk aan.' Heey, hoe is het?' Hij ging met zijn hand door zijn haren en pakte een sigaretje erbij om hem rustig aan te steken. Met een relaxte houding ging hij achterover leunen en keek het meisje met een vriendelijke en afwachtende blik aan.

Hij pakte een sigaret, een gewone simpele sigaret. Iets waardoor haar ogen bijna onopmerkbaar iets vergroten. Een sigaret zou haar behoeftes even kunnen stellen, al was dat maar voor een korte periode. Ze klemde haar handen die licht trilde, zoals gewoonlijk, tussen haar knieën en probeerde zich sterk te houden. Licht knikte ze, haar blik nog steeds licht argwanend richting de jongen "Goed hoor." loog ze, hoewel het waarschijnlijk door haar ingevallen wangen, holle ogen niet erg geloofwaardig over zou komen. "Met jouw?" was haar originele wedervraag.

Jamie grinnikte kort om haar.' Je hoeft niet te liegen tegenover mij hoor. Ik heb het toch wel door. En sowieso ik stel de vraag niet om een simpel antwoord te krijgen. Ik stel de vraag omdat ik echt geïnteresseerd ben in het meisje dat nu naast me zit. Maar goed ik zal me eerst voorstellen want volgens mij heb je geen idee wie er nu voor je zit, ik ben Jamie aangenaam.' Hij stak zijn vrije hand naar haar uit en nam rustig een trekje van zijn sigaret. Daarna schoten zijn ogen even van haar gezicht af naar zijn sigaret,' Oohh wat onbeleefd vind je het erg als ik rook? Zo ja gewoon zeggen hoor dan druk ik hem uit. Ik moet toch stoppen.' Hij glimlachtte weer vriendelijk toen hij haar weer rustig aankeek.