Wensput

'Maakt niet uit. Maar Chriss, je mag zelf kiezen. Ik wil je geven wat je wilt, tenminste kwa zoenen. Gewoon één keer dat wanneer je met me praat je er niet steeds naar moet verlangen, niet steeds af moet vragen hoe het zou voelen. Maar je moet zelf kiezen, ik wil je niet hiermee pijn doen.' Zei ze zachtjes. Het leek net of ze het moment niet wilde verstoren met haar harde praten.
-
Ahw, ik zt weer naar zijn aanmeldingsformulier te kijken en die foto's van hem die erin staan zijn zo schattig!

Ik vind hem echt megaschattig... zeker nu
__________
Chris schudde zijn hoofd. 'Dat wil en kan ik niet van je vragen,' zei hij toen zachtjes tegen haar. Ja hij vroeg zich natuurlijk af hoe het zou voelen, of hoe hij zich zou voelen. Alleen kon hij het niet maken tegenover haar om te vragen hem te kussen. Dat kon gewoon niet. Dat zou oneerlijk zijn, en hij zou zich er dingen door gaan inbeelden. 'Bedankt dat je niet meteen wegrent en me achterlaat,' zei hij met een kleine glimlach tegen haar. Daar was hij oprecht blij mee.

'Ik heb er geen problemen mee hoor Chriss.' zei ze zachtjes. Ze glimlachtte, dit was een gemeende glimlach. Chriss was echt een belangrijk persoon in haar leven geworden, zoiets als een zoen wilde ze hem wel geven. Langzaam legde ze haar hand op zijn wang, boog naar voren en drukte haara prachtige lippen op die van hem, zoals een echte zoen ging. Zodat hun lippen in elkaar sloten.

Het overweldigde hem, de kus overweldigde hem. Hoewel het voorspelbaar was geweest overspoelde de gevoelens hem. Het duurde dan ook eventjes voordat hij zijn lippen met een ruk van die van haar haalde. 'Ik wil het niet Megan,' zei hij tegen haar. Hoewel hij wist dat hij degene was met gevoelens, en zij degene zou moeten zijn die een kus weigerde was het juist andersom. Hij wilde haar niet kussen, omdat hij dan zou weten hoe het voelde. Omdat hij dan zou weten wat hij elke dag moest missen.

'Sorry..' zei ze zachtjes, ze dacht dat ze hem hiermee blij zou maken. Voor ze het door had stond ze op en liep ze weg, ze had een domme fout gemaakt. Nu deed ze hem juist misschien pijn, waarom had ze hem nou gezoend? Waar ze niet aan dacht was dat ze hem hiermee juist nog meer pijn mee deed.

'Megan!' riep Chris haar achterna. Met een beetje moeite kreeg hij zijn rolstoel in beweging, het was lastig omdat de tegels hier ongelijk waren. 'Megan! Wacht!' riep hij haar toen achterna. Hij wilde niet dat weg ging, hij wilde bij haar zijn. Als het niet kon op de manier zoals hij het wilde dan zou hij het prima vinden om haar gewoon als hele goede vriendin te houden.

Dit was de eerste keer dat ze hem negeerde, ze kon hem niet geven wat hij wilde en dat maakte haar wanhopig. Haar pas versnelde, ze wilde niet dat hij haar inhaalde.

Toen Megan doorliep bleef Chris verslagen zitten. Ze was toch gegaan. Ondanks dat ze had gezegd dat hun vriendschap dit aankon, was ze gegaan. Gewoon gegaan, ze negeerde hem. Dit voelde hij diep in zijn hart. Ze had hem nog nooit genegeerd. Chris liet zijn hoofd in zijn handen zakken. Hij kon dit niet. Waarom moest ze gaan?

Ergens anders meeten?

is goed waar?
Ow eventje dat je het weet, hij gaat mega afstandelijk zijn..

Okidoki .
Ehh , kappeltje, ik reageer wel eerst.

oke is goed..

nieuw
-
Sahirah zat over de wensput gebogen, ditmaal was ze op het punt dat ze echt een keer haar geluk wilde beproeven. Ze had zelfs een muntje in haar hand. Hoewel ze nog steeds niet in het werkzame van de wens geloofde. Inplaats van een ruimvallend sweatshirt had ze ditmaal een warm jack aan, niet erg modieus, maar met de kou buiten wel erg handig. Ze keek even naar beneden, eigenljk had ze geen idee hoe dit werkte. Ze zou maar wat proberen, "Ik wens dat Matt er is." mompelde ze zachtjes, ze miste hem best wel, nu ze elkaar een stuk minder zagen.

Matt was aan het hardlopen om na zijn ziekte toch nog een beetje in vorm te blijven. Hij had Sahirah helemaal niet opgemerkt tot hij heel dicht bij was, en haar laatste opmerking. Meteen stond hij stil, en voelde een warmte door hem verspreiden. Langzaam liep hij naar haar toe en ging naast haar staan, waarna hij over de rand keek. 'Werkt zo'n wensput nou?' vroeg hij een beetje sceptisch, en hij deed alsof hij haar daarnet niet gehoord had.

Sahirah schrok zich zoals gewoonlijk rot als Matt naast haar verscheen. Het was een soort gewoonte dat ze hem niet opmerkte terwijl hij naast haar ging staan. Haar blik ging verbaast naar zijn gezicht en naar de wensput. "Nou ehm..."ze voelde hoe haar wangen rood werden. Ze wist niet of Matt haar wens gehoord had. Maar het was wel eng toevallig. "Ik denk het wel." zei ze met een klein glimlachjet egen hem.

Matt glimlachte naar haar 'Mooi zo' zei hij zachtjes, en hij trok haar in een knuffel. Daarna hield hij haar iets van zich af om haar aan te kijken. 'Hoe gaat het?' vroeg hij zachtjes en hij keek in haaar grote mooie donkere ogen, waardoor hij het gevoel had dat hij even niet meer op de aarde stond.

Sahirah glimlachte naar hem, ze durfde zelfs te knuffel te accepteren. Iets wat eigenlijk best bijzonder was. Zeker omdat ze nou niet precies wist hoe het zat tussen haar en Matt. Ze glimlachte nogmaals naar hem, "Goed geloof ik." zei ze terwijl ze weer iets tegen hem aan ging staan. "En ben jij ook weer helemaal genezen?" vroeg ze aan hem. Ze had het gevoel dat ze droomde toen ze zo met Matt stond. In haar hoofd leek ze te besluiten dat er niks in de halloweennacht gebeurd was.

'Ja' zei Matt lachend. Hij was blij dat het weer goed leek te zijn tussen hen. Hij deed een stap achteruit en liet haar los, iets waar hij meteen weer spijt van had. 'Ik ben nog niet helemaal in topvorm, maar gelukkig kan ik weer mee footballen' zie hij, zodat er geen pijnlijke stilte zou vallen, en hij stopte een losgevallen lok achter haar oor.

whaha bij het plaatje van lauren blijf ik maar aan Heather denken xD Maar lauren is tenminste aardig xd
-
Sahirah bloosde eventjes toen hij een plukje haar achter haar oren schoof. "Gelukkig maar." knikte ze instemmend dat hij weer kon footballen. Zelf had ze nog nooit een wedstrijd gezien, wel stukjes op een tv, maar nooit echt meegemaakt, ze kende zelfs de spelregels niet eens, maar ze vond het fijn dat Matt weer zijn talent kon beoefenen. Zelf wist ze niet echt wat ze nu zou ometen zeggen, met haar blik ging ze naar de put waar het muntje in terecht gekomen was, en haar wens in vervulling had laten gaan. Een wonder, wat haar betreft.

Whaha, ik hoop dat je het neit erg vind...
----

Matt knikte. 'Wat had je eigenlijk gewenst?' vroeg hij, benieuwd of ze de waarheid durfde te zeggen. Hij legde zijn hand op de rand van de put, vlak bij die van haar, en het leek alsof er een onzichtbare warmte vanaf straalde. Hij was zich er echt heel erg van bewust dat ze zo dichtbij was, dat het bijna ongezond was.

nee joh
-
Sahirah beet op haar lip, ze wist iet of ze het wel durffde te zeggen, maarja ze kon ook niet lieen tegen Matt. Ze keek nog steeds naar de rand van de put, "Ehm nouja..." zei ze aarzelend. Ze voelde haar ingevallen wangen weer rood wordne, "Dat ehm jji hier zeg maar zou zijn." ze grinnikte eventjes naar hem.

Matt glimlachte naar haar. 'O' mompelde hij, en hij wist niet hoe hij moest reageren. In plaats van iets te zeggen pakte hij maar gewoon haar hand vast, en gaf er een kneepje in. Hij sprak de woorden niet uit, maar ze waren bijna hoorbaar. Dat zou ik ook gedaan hebben... hij hoopte dat ze het ook gemerkt had.

Sahirah begreep het kneepje en glimlachte weer. Ze wilde dat ze zo goed was als de meisjes in de film die ze laatst had gezien door Arianne, het was geen echt eluke film geweest vondz ij, maar de meisjes wisten altijd precies wat ze moesten doen. Met haar duim wreef ze over zijn hand heen en keek hem even kort aan.

Matt keek haar eerst onzeker aan, maar boog toen toch naar voren. Hij ging er van uit dat ze hier geen problemen mee zou hebben door al de voortekenen. Zijn lippen raakte die van haar zachtjes, hij wilde niks haasten, haar niet de stuipen op het lijf jagen en vooral niet zorgen dat ze hier later spijt van zou hebben.

Sahirah had hey gevoel dat ze zweefde toen de lippen van matt die van haar raakte. Voorzichtig legde ze haar hand op zijn arm. ' Ik heb je gemist.' Mompelde ze zachtjes. Dat was waar, hij was de enige van wie ze hield, ze had durven vertrouwen.