Wensput

Flavio glimalchtte. "Indeed, my love, indeed." Zei hij met een glimlach voor hij Adam weer op zijn lippen kustte. Hij propte zo veel mogelijk gevoelens in de kus, voor hij het niet meer kon laten en zachtjes met zijn tong langs Adams lippen streek. Adam had gelijk dit hadden ze al te lang niet gedaan. MAar het voelde goed. Het voelde goed om weer op deze manier samen te zijn. Hij kon Adam niet de schuld geven van alle ruzies. Het was de schuld van alle hormonen, Adam kon er niets aan doen.

Adam leek zo mogelijk zijn dode zoon even te kunnen wegbannen uit zijn primaire gedachten, dezexvorm van contact met Flavio gaf hem altijd een geweldig gevoel. Hij opende zijn mond iets verder om zowel zijn tong als die van Flavio de ruimte te geven.

Flavio trok Adam nog wat dichter naar hem toe en sloeg zijn armen steviger om hem heen. Dit had hij gemist. Ze hadden al een poos geen moment voor hen tweeën gehad.

Adam zoende Flavio nog een tijdje met al de liefde die hij voelde en zo gemist had door die stomme hormonen. 'Waarom verhuizen we niet even naar onze kamer?(alszediealheben) Nu we toch bezig zijn wil ik ook all the way gaan... Wat zeg je ervan als we de rollen vandaag omdraaien? Gewoon om iets nieuws te proberen...' zei hij vrij zwaar ademend en met kusjes tussen zijn zinnen in.

Flavio knikte gretig. Hij kustte Adam nog een keer voor hij hem met een speelse uitdrukking richting de school begon te spelen. "I like how you're thinking." Zei hij met een grijns.

Adam gniffelde speels hij kustte Flavio terug en liet zich gewillig meenemen. 'Maar als jij er op welke manier dan ook oncomfortabel mee bent doen we het niet, ik wil je geen pijn doen en dat je er ook nog wat plezier aan beleeft.' zei hij voorzichtig, bang om de mood te verpesten.

Flavio rolde met zijn ogen. "Dammie, stop talking." Zei hij streng terwijl hij de jongen meesleurde.

new
~~
Violette mikte een muntje in de put, niet dat ze nou echt een wens had, gewoon die basis wens dat het goed zou blijven gaan met iedereen en dat iedereen gezond was enzo. Ze ging voor de put op de grond zitten en liet het zwakke middagzonnetje over haar gezicht strelen. Ja ze was tevreden. Had niets te wensen, haar leven had alles wat ze nodig had. Liefde, sex, drugs en muziek. Meer had ze niet nodig.

Chelsea wilde ook maar eens kijken of de wensput echt wensen zou kunnen vervullen. Met een muntje in haar hand liep ze richting de put, toen er al iemand bezig leek te zijn met haar geluk te beproeven. Met een lichte zucht liep ze ook naar de put toe en bleef bij de rand stilstaan. "En werkt het?" vroeg ze het aan het voor haar nog onbekende meisje. Haar blauw-grijze ogen keken haar even vragend aan.

Violette schrok op en keek met grote, donkerbruine ogen op naar een blond meisje. "Voor mij wel" glimlachte ze terwijl ze optond. Ze was in een aardige bui en dat was te merken. "Violette" ze stak haar hand uit. "En het maakt ook uit wat je wenst" knipoogde ze. "problemen?" voegde ze eraantoe. Het ging haar eigenlijk niets aan en dat wist ze ook, maar soms hadden meisjes gewoon het gevoel dat ze het van zich af moesten praten, zij zelf had er weinig last van omdat ze nooit problemen had, en als ze ze wel had dan zag ze ze niet.

Chelsea was wel opgelucht dat het meisje haar niet leek te kennen, dat zou een hoop vooroordelen schelen. Ze schudde haar hand even kort en glimlachte op haar beurt ook even, "Chelsea." In haar andere hand lag nog steeds het muntje dat ze nog in de putmoest gooien. "Hmmm." mompelde ze een beetje weifelend, ze hield er niet van andere met haar problemen op te zadelen. "een beetje."

Violette fronste haar wenkbrauwen maar bleef vriendelijk kijken. "Een jongen?" Ze frummelde even aan haar rood achtige wollen muts. Haar knalblauwe t-shirt vloekte er op z'n zachts gezegd enorm bij, maar haar outfit was nou eenmaal colour blocking, ze droeg om het t-shirt dat wijd uiteenliep boven, zodat het niet geod te zien was waar de mouwen begonnen en het middenstuk eindigde een knalgeel smal riempje, met daaronder een donkere, zwarte, effen skinny. Het stond haar, heel goed zelfs.

Chelsea knikte, "lekker cliché niet waar." merkte ze droog op. Ze had geen zin om als een meisje over te komen dat alleen maar aan haar vriendje, en ex-vriendje kon denken. Haat blik ging weer naar het meisje toe dat op z'n zacht gezegd erg opvallend gekleed was. Je had nog net geen zonnebril nodig bij de felle kleuren, maar het paste wel bij het meisje, het gaf haar een leuk uiterlijk. Met een simpel gebaar liet ze haar muntje in de wensput vallen, maar gaf niet echt een duidelijke wens in haar hoofd op.

"Hmm, mensen kampen er al jaren mee, daarom word het zo cliché gevonden" glimlachte Violette. Ze keek het meisje aan door haar grote zwarte nerdbril. Het was duidelijk dat het meisje gevoel had voor stijl, maar niet zo op viel door haar stijl. Bij Violette was dat een ander verhaal. Ze woonde in Frankrijk, en als ze daar was droeg ze ook heel andere kleren dan hier. In Frankrijk veranderde ze in een braaf meisje, met beige en witte blousjes, of luchtige shirtjes. Vaak zelfs met een rokje, terwijl ze hier met haar legerkistjes rondbanjerde liep ze daar op pumps of nette sandaaltjes met een hak. Vandaag had ze overigens gewoon haar Vans aan. Niets wat extreem opviel dus.

Chelsea grinnikte, "daar heb je gelijk in." ze leunde op de rand van de put en keek even naar beneden in ene pogin de bodem te kunnen zien, maar dat bleek onmogelijk te zijn. Het enige wat je zag was een donker touw dat in de zwarte diepte verdween. Ze vroeg zich af wie er zoveel plezier in had om een enorm diepe put te graven. Chelsea draaide zich weer om naar het meisje, "Maar jij komt zeker niet uit d ebuurt?" vroeg ze toen ineens. Het meisje leek een licht accent te hebben, iest wat niet onder de amerikaanse accenten thuis leek te horen, maarja ze kon het ook mis hebben.
-
ik ga, ga bij een vriendin clubcakes bakken :3

"nee, ik kom uit France" France op z'n Frans uitgesproken. Ze glimlachte een rij witte tanden bloot. Het was duidelijk dat Chelsea waarschijnlijk wel uit de buurt kwam, en ze vond het knap van haar dat ze haar accent ontcijferd had. De meeste mensen hadden het na jaren nog niet door dat ze helemaaln iet uit Amerika kwam, ookal verbracht ze haar vakanties altijd in Frankrijk. Ze had nog nooit iemand meegenomen, haar ouders waren veeleisend en netjes.

Chelsea keek haar even bewonderend aan, het was al 'stoer' geweest dat ze vanuit de andere kust van Amerika naar de oostkust gekomen was, maar zij kawm van een geheel ander continent. "Gaaf." zei ze oprecht terwijl ze even met haar hand door haar haren ging. "Daar wil ik ooit echt een keer hen." glimlachte ze. Maar dan zou ze nog flink moeten gaan sparen, ze kwam niet uit een arm gezin, maar zo'n reis was gewoon hartstikke duur.

"Dan kom je toch gewoon met mij mee?" stelde Violette spontaan voor. Ze kende dit meisje amper. Maar ze was nou eenmaal impulsief. "plek genoeg" grijnsde ze. "Mijn ouders zullen het niet erg vinden" En zij ook niet. Ze hield van parijs, en ze zouden elkaar niet eens zo vaak hoeven zien als zij dat niet wilde. "Violette, trouwens" zei ze, terwijl ze haar hand uitstak.

ze had zich al voorgesteld toch xd
-
Chelsea lachte, "Klinkt gaaf, maar dat wor dlang sparen voor een vliegticket." ze had geen baan, van het geld dat ze maandelijks kreeg kon ze alles kopen wat ze wilde over het algemeen. En echt zin om te gaan werken had ze niet. Daar was ze gewoon te lui voor om het maar te zeggen. "Waar kom je precies vandaan in Frankrijk?" vroeg ze. Niet dat ze veel meer kende dat Parijs en Marseille, maar daar ging het niet om.