Het dak

Via een verlaten brandtrapje kan je op een del van het dak komen. Je zou denken dat het een saaie betonnen vlakte is, maar leerlingen komen hier nog wel eens. Door de jaren zijn er hier en daar mooie graffitie tekeningen verschenen. Om een of andere reden heeft iemand hier een houten tuinbankje naar toe geleept en er staat een parasolstandaard en een paar fel roze plasic flamingos, zonder echte reden.

Regel: The obvious
mensen: 5 of zo het is een dak, geen auitorium.

Lauren zette de camera op play en keek nog één keer of hij goed stond. De graffiti muur was goed zichtbaar en de tekeningen waren fel te zien op de display. Snel pakte ze haar elektrische gitaar die ze aangesloten had op een geluidsinstallatie en ging voor de camera staan. Ze begon te spelen en hoopte dat ze geen fouten maakte. Dit was haar eerste filmpje, ze was van plan om meer filmpjes op youtube te zetten. Toen het intro voorbij was begon ze te zingen.
"You know that I'm a crazy bitch
I do what I want when I feel like it
All I wanna do is lose control
But you don't really give a shit
You don't let it go let it go with it
'Cause you're fucking crazy rock'n'roll"
Het kon haar niets schelen of ze hiervoor straf kreeg, dit wou ze graag doen dus dat kon je niet uit haar hoofd praten.

Flavio stopte met lopen toen hij een meisje hoorde zingen. Hij kwam vaker op het dak om te tekenen. Het uitzicht was mooi en er was genoeg vrije grond waarop het geen probleem zou zijn om op te kladderen. Hij ging, ruim achter de camera, staan luisteren, emt een kleine glimalch op zijn gezicht. Ze was best goed.

Lauren glimlachte en keek de jongen even aan, als teken dat ze hem opgemerkt had. Ze zong het liedje uit en sloeg de laatste akkoorden aan. Ze liep naar de camera en zette hem uit, waarna ze met haar hand door haar blonde haar ging. Ze zette de gitaar weg en liep toen naar de jongen toe. "En wat vond je?' vroeg ze hem terwijl ze naast hem ging zitten.

Flavio glimalchtte. "Ik vind dat je echt geweldig kan zingen." Hij ging met een hand door de oncontroleerbare massa goudblonde krullen die de bovenkant van zijn hoofd sierde. "En dan ook nog eens spelen, serieus, ik kan zoiets niet." Hij glimlachtte en speelde met de losse uiteinden het dikke wollen koord dat om zijn ene pols gebonden was. Het was geverft in de kleuren van de regenboog. Véééééry stereotype. "Zelf kan ik aleen maar tekenen en een beetje waardeloos zingen."
---
So you know, Flavio is een combinatie van Reed, B;aine en een schaap

Lauren glimlachte naar hem. "Je zal vast wel goed zijn, anders zou je nooit op deze school zitten" 'zei ze en ze keek naar zijn armband. O, hij was gay, nou ja, maakte niet uit, zelf is ze bi. "Wat kwam je eigenlijk op dit dak doen?" vroeg ze hem voorzichtig terwijl ze met haar hand door haar blonde haar ging, bijna dezelfde kleur als dat van hem.

Flavio grinnikte. "Ik ben goed in tékenen, niet in zingen. Dat doe ik alleen maar voor de lol." Hij schonk haar een grote glimlach en vistte een groot wit stuk krijt uit zijn broekzak. "Blijf zo zitten plies?" hij ging tegenover haar zitten en begon haar na te tekenen emt zijnn witte krijt op het grijze cement

Lauren glimlachte geïnteresseerd. "Oké" zei ze met een stem vol verwachting, alleen ze kon niet goed zien wat hij deed omdat ze de andere kant op keek. Ze kon vanaf hier over de rand van het dak heen kijken en keek naar beneden. Het schoolplein was goed te zien vanaf hier en er was net een pauze voor de onderbouw begonnen. De jongere kinderen zaten geamuseerd met elkaar te praten, een paar jongens waren aan het jammen op hun gitaren en een paar meisjes zongen mee. Het was een lekker ritme en Lauren kon er niks aan doen dat ze met de muziek mee neuriede.

Even later ging Flavio tevreden weer overeind zitten. "Dit is het beste wat ik kan met twee kleuren, wit en het grijs van het cement." hij glimlachtte en accentueerde de lijn van haar nek nog een beetje. "Dus, wat vind je van mijn 'talent' ?" hij vergat vooral niet om de air-quotes toe te voegen.

Langzaam stond Lauren op en liep naar de jongen toe. Toen ze keek naar wat hij gedaan had en haar ogen werden groot. "Wow. Dat is echt heel mooi" zei ze en ze bekeek de tekening nog is goed. Haar gezicht stond op het cement getekend en het leek echt sprekend. "Ik vind je talent veel leuker dan dat van mij, dat van mij is zo standaard, dit is weer wat anders" gaf ze toe en ze kon haar blik niet van de krijttekening af krijgen, het was ook zo mooi.

Flavio lachte schaapachtig en ging met een krijtachtige hand door zijn krullen. "Het valt wel mee hoor. Zingen is ook geweldig, ik wou dat ik dat een beetje kon. Muziek en beeldende kunst zijn gewoon neit te vergelijken. Net als dat je een muts niet met een sok meot vergelijken,"

Lauren lachte. "Nou eigenlijk is een muts gewoon een te grote sok, maar daar gaat het niet over. Ik kan echt niet tekenen, dat is best wel zwaar op zo'n school, maar ja Ik probeer me er niks van aan te trekken. En dat lukt wel aardig" voegde ze met een lachje toe. Ze maakte zich eigenlijk bijna nergens druk om, het liefst zou ze niet eens school hebben, en ze deed er bijna niks aan.

Flavio grinnikte. "That's true." hij glimalchtte vriendelijk naar haar. "We hebben ons trouwens nog niet voorgesteld. Ik ben Flavio, yes ideed, Sono italiano" ik ben italiaan. Hij schonk haar een grote glimalch.

Lauren lachte. "partito diamo, is het enige Italiaans wat ik kan, maar volgens mij is at niet eens goed. Ik heb het een keer opgevangen op een feestje. Ik ben trouwens Lauren" zei ze terwijl ze ook naar hem glimlachte. Deze jongen leek haar wel aardig, niet zo iemand die zomaar een beetje zou zeuren. Zelf zag ze de wereld vreselijk optimistisch en ze hoopte stiekem dat het ook een beetje voor de jongen zou gelden.

Flavio grinnikte. "Let's party is dus alles wat je in het Italiaans kan zeggen." hij gaf haar een knipoog. "Mooie naam. Lauren, okee nu proberen te onthouden dat jij Lauren bent." Hij schonk haar de zoveelste glimlach. "Dus wat doet Lauren nog meer behalve zingen, haar muziek opnemen en zich laten tekenen door jongens die ze nog maar drie secondne kent?"

Ze lachte. "Niet heel veel, gewoon beetje feesten, beetje zingen lekker genieten van het leven" zei ze met een lachje. "En over jou maak ik me niet zoveel zorgen zei ze terwijl ze naar zijn armband wees. Maak je geen zorgen hoor, I play for both teams" en ze ging met haar hand door haar blonde haar en deed een stap van de rand van het dak vandaan, bang er van af te vallen, het zou wel echt iets voor haar zijn.

Flavio grinnikte "Met die armband is het nogal obvious, maar ja." Hij glimlachte. "Mijn zus, nou ja halfzus, heeft hem voor me gemaakt. Ze runt met haar vriend een schapenhouderij in Nieuw-Zeeland." Hij grinnikte. "Ik vind deze armband echt geweldig. Ik vraag me af wat Adam erover zou zeggen."

"Ik vind hem echt leuk, zou ze er voor mij één kunnen maken met een halve regenboog?" vroeg ze grappend, ze meende het niet echt. Ze vond het wel leuk om de jongens in de waan te laten dat ze de enige waren die kans maakten. "En ik vind het schattig, gay guys are always cute" zei ze en ze ging met haar hand door de blonde krullen. "En onze haarkleuren matchen" glimlachte ze.

Flavio schudde zijn hoofd. "Ze woont aan de andere kant van de wereld, dus dat gaat niet zo makkelijk." hij glimalchtte. "Ik zal het maar als compliment opvatten dat ik schattig genoemd word." Hij schonk haar een glimlachje. Nu was hij toch weer aan het Adam-die-soort-van-zei-dat-hij-niet-gay-is-probleem aan het denken. Hij zuchtte, iets wat hij niet echt vaak deed. "Al denk ik dat Adam het daarin met je eens is. Dat ik scháttig ben."

Lauren veegde een blonde lok uit zijn gezicht. "Aai, dat is moeilijk. Weet niet zo goed wat je bedoelt want ik ben meestal niet als enige verliefd. Maar het lijkt me heel erg klote" zei ze zachtjes terwijl ze hem onbeschaamd in de ogen staarde. Zelf stopte ze ook een losgewaaide lok achter haar oor en trok een beetje aan haar t-shirt. Ze was trots op de kleren die ze aanhad, een simpel wit t-shirt met een leuk vestje en een boyfriend (zo'n broek jwz).

Flavio knikte. "Het ergste is nog dat hij hoogstwaarschijnlijk niet eens gay is, dus de kansen om hem voor me te winnen zijn ni-hil." Hij zuchtte, amar wist toch een klein glimlachje te creëren. Hij haalde diep adem "Nou ja, ik moet er maar goed naar kijken. Ik heb er in ieder geval een goede vriend bij."

Lauren knikte. "Maar wie kan er nou nee zeggen tegen dat?" vroeg ze terwijl ze met haar handen duidelijk maakte dat ze hem bedoelde. "Oké, ik, maar je bent gewoon mijn type niet echt" lachte ze. "En is hij niet bi of zo,l dan maak je echt nog wel een kans hoor".

Flavio haalde zijn schouders op. "Ik weet het niet. We haddne het over boeken, ik was ana het babbelen over Pride and prejusice en zei toen dat dat wel heel stereotiep van me was. Toen zei hij dat ALS we aan stereotiepes zouden doen hij regenbogen ZOU MOETEN kotsen." Flavio haalde zijn schouders op. "Nu zit ik een beetje ind e knoop met mezelf, wat wat bedoelde hij daar nu mee."

Lauren ging op de grond zitten, naast de tekening en dacht even na. "Ik heb echt geen idee, ik denk dat hij wel bedoelde dat hij gay is, maar ik weet niet of het positief is voor jou dat ie je stereotype noemt, of hij moet daar op vallen" bedacht ze hardop, en ze bedacht niet dat het misschien beledigend was voor hem, maar dat zou wel meevallen.

Flavio schudde zijn hoofd, wat de krullen deed dansen. "Volgens mij bedoelde hij dat hij zelf aardig stereotiep is, hij is echt modieus en zo, maar dat hij, als je van stereotypes uitgaat, gay zou moeten zijn." Hij wist een glimlachje te houden, omdanks het lichtelijk deprimerende onderwerp.