Het dak

Dennis ging langzaam overeind zitten en stond op. "Goed je een keer gezien te hebben, en ik verwacht een passende revanche als je dat maar weet!" knipoogde hij naar Alex. Hij dacht aan Lauren en ging haar opzoeken, hij hoopte dat ze alleen was.

Alex pakte haar gitaar weer, ze was niet van plan ook al weg te gaan. Ze moest nog oefenen, diep van binnen wist ze wel dat alleen oefenen niet genoeg was om dit onder de knie te krijgen maar omdat ze niets anders wist moest ze het er maar mee doen. 'Oh wacht maar af,' er zat een onheilspellende toon in haar stem die je maar beter serieus kon nemen.

Dennis grinnikte, hij kende die toon in haar stem maar al te goed. Hij zelf was ook zeker geen lievertje! Hij had ooit eens een leraar ondergegooid met de hele inhoud van 100 watervaste stiften, je wilt niet weten hoeveel werk dat was, maar het was het wel waard! De leraar liep nog weken met die pikzwarte plekken door de schoolgangen en hij had geen toegang meer tot zijn lessen, maar dat vond Dennis niet erg. Het maakte hem niet uit wat het was dat het meisje plande, maar hij wilde wel iet origineels. En hij hoopte niet te lang te hoeven wachten.

Jamie liep gehaast naar het dak toe. Waarom moest hij ook zo dom zijn om haar uit te nodigen in zijn kamer. Tuurlijk er was niemand maar Flavio had gelijk ze hadden makkelijk even naar zijn appartement kunnen lopen. Die was niet al te veel verder. En wel rustig en dan waren ze wel alleen. Zonder enig risico.

Elena zat met haar armen om haar knieen geslagen voor zich uit te staren. Er was hier voor de rest niemand, gelukkig maar. Ze vroeg zich af hoe ze zo stom had kunnen zijn, hoe zij zo stom hadden kunnen zijn. Nu zouden ze vast en zeker gesnapt worden. Het kwam niet in haar op dat Jamie's kamergenoot misschien wel zo aardig kon zijn om het niet te vertellen. Maar daar dacht ze niet alleen over na, hoe moest het nu verder. Jamie had gezegd dat ze gewoon buiten schooltijden konden afspreken, maar zou dat genoeg zijn om hun relatie staande te houden. Misschien moest ze maar eens in de school rondkijken om wat plekjes te vinden waar ze alleen konden zijn.

Jamie kwam eindelijk op het dak aan en zag daar al Elena zitten. Met vlugge passen liep hij naar haar toe en drukte een kus op haar lippen en kreeg daarna een brede glimlach op zijn gezicht.' Flavio is zo aardig om niks te zeggen. Zolang we hem er maar niet mee storen en als we maar wat voorzichtiger doen want hij zei ook dat de meeste jongens en meiden niet zo aardig waren en het gewoon zouden verlinken of ermee zouden chanteren.' Hij sloeg zijn armen om haar heen en drukte een kus op haar hoofd in haar haren.

ELena vreesde al het ergste toen ze de voetstappen achter haar hoorde. Pas toen Jamie zei dat de jongen ze niet zou verraden en hij daarbij glimlachte geloofde ze het. Opgelucht verschool ze zich in zijn armen, zich tegen zijn lichaam aandrukkend om zijn warmte te voelen. ' Hij heeft gelijk. We moeten echt voorzichtiger zijn.' Zei ze zacht na een moment in zijn armen gelegen te hebben. Als het aan haar zou liggen zou het nog wel even duren voor ze hieruit weg zou gaan.

Jamie streelde door haar haren en had zijn hoofd tegen die van haar aangelegd om van haar geur en warmte te kunnen genieten. Gewoon haar hele aanwezigheid voelde goed.' Dat vind ik ook. We kunnen buiten school afspreken bij mijn appartement. Die is hier in de straat dus je hoeft niet ver te lopen. En in school moeten we gewoon heel maar dan ook echt heel voorzichtig zijn.' Hij beet op zijn lip en ging kort even met zijn hand door zijn haren.

Elena legde haar hand op zijn bovenbeen en streelde zachtjes met haar duim over de stof van zijn broek. Ze keek op naar zijn gezicht en gaf hem glimlachend een kus. ' Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar waar jij woont.' Zei ze, op een toon die aantoonde dat er een stille hint in de zin verborgen was. Het voelde goed om bij Jamie te zijn, ze voelde zichzelf ook goed erdoor. Ze vergat al het andere als ze bij hem was, wat volgens haar wel een goed teken was.

Jamie grijnsde en streelde zachtjes haar heupen.' dan moet ik je mijn appartement maar snel een keer laten zien. Dan kunnen we verder gaan aan waar we begonnen waren daarnet in de slaapkamer.' hij gaf haar een lange kus en trok haar daarna weer goed dicht tegen zich aan.

Elena kuste hem gewillig terug en kroop zelf nog extra tegen hem aan toen hij haar tegen zich aantrok. Hoewel de zon scheen, zorgde de wind ervoor dat het niet al te warm was op het dak, daarom was het erg fijn om bescherming te zoeken in Jamie's armen, ook al was dat sowieso wel fijn. ' Als je verder niks te doen hebt vandaag, kunnen we ook nu gaan?' Vroeg ze zacht zonder hem aan te kijken, niet wetend of ze te opdringerig was.

Hoe graag ik dat ook zou willen schat ikmoet zo weer lesgeven...' jamie drukte nog een keer een kus op haar voorhoofd en gleed met zijn handen heel even over haar lichaam heen langs de zijkant van haar borsten tot haar bovenbenen.

Elena trok een sip gezichtje, maar die trok weg toen er een huivering door haar heen trok. Niet van de kou, maar van Jamie's aanrakingen. Haar gedachten schoten even weer terug naar de scene op het bed van net, waarbij ze net zulke gevoelens had gehad. Ze wilde meer van die gevoelens, dat wist ze wel zeker, maar...' Ach het komt later wel.' Zei ze de zin uit haar gedachten hardop afmakend. 'Maar voordat je weggaat....' Ze draaide zich half om en trok zijn shirt een stukje omhoog om een kus op zijn buik te geven. ' Als herinnering dat we niet vergeten om verder te gaan waar we gebleven waren.' Zei ze plagend terwijl ze zijn shirt weer liet zakken en hem grijnzend aankeek.

Jamie wilde in de lach schieten maar wist zich in te houden. Inplaats van vol in de lach te schieten kreeg hij een hele brede grijns op zijn gezicht en nam haar gezicht in zijn handen om haar even een kus op haar lippen te geven en daarna op haar voorhoofd. Toen stond hij langzaam op Elena meetrekkend.' Maar ik moet helaas nu echt gaan. Zullen we anders zaterdag naar mijn appartement gaan? Dan ga ik voor je koken en daarna kan je blijven slapen als je wilt?' Het was nu donderdag dus hij hoefde gelukkig niet lang te wachten om Elena weer te mogen zien dan.

Elena liet zich overeind trekken en sloeg staand haar armen om zijn middel heen. ' Lijkt me leuk.' Zei ze met een glimlach van oor tot oor op haar gezicht. Ze gaf een kus op zijn lippen en omhelsde hem kort, wetend dat ze nu weer even zonder hem zou moeten doen. ' Ik kijk er nu alweer naar uit.' Zei ze zacht. Ze wilde dat ze hem voor zichzelf kon hebben, zonder al die regeltjes erbij, maar anders kon het niet. En misschien... wie weet over 2 jaar als Elena klaar was met deze school.

Jamie liet zijn handen heel even over haar kont glijden maar sloot ze toch weer om haar middel heen en kuste zachtjes haar nek en wang.' Hmm ik wil geen afscheid nemen maar ik kan mijn klas niet laten wachten. Dan weet iedreeen gelijk dat er iets mis is of ze gaan op zijn minst raar opkijken.' Kort beet hij op zijn lip en drukte toen als een soort afscheid nog even een kus op haar lippen.' Zaterdag om half 3 voor school? Dan laat ik je mijn huisje zien. Verwacht niet te veel want het is absoluut niet groot.'

Elena knikte kort en zei glimlachend:' Ik begrijp het wel hoor.' Ze liet hem los en stapte achteruit.'Is goed.' Zei ze. Ze gaf hem een allerlaatste kus op zijn wang en liep langs hem heen terwijl ze haar hand over zijn heup liet glijden. Terwijl ze wegliep draaide ze even zwaaiend naar hem rond.

Dennis liep doelloos rondjes over het dak. Zijn normaal altijd zo vrolijke verschijning was volledig verstoord. Hij maakte zich zorgen om Lauren. Hij hoopte dat hij het zich maar verbeeld had en ze zich niet volledig voor hem afsloot. Er vormde zich een rimpel tussen zijn wenkbrauwen, hij dacht na, hoe kon hij haar nog helpen?

Sky kwam half huppelend aangewandeld. Zijn gezicht was nog steeds knalrood en hij had het bloedheet. Wat frisse lucht zou hem goed doen. In zijn hoofd spookten de dingen van eerder die dag. De liefdesscène tussen James en hem (die uitliep op een échte liefdesscène) en de geweldige ontmoeting met Evy en Ynary. Hij had echt een topdag! Eenmaal op het dak aangekomen, slaakte Sky een zucht van verlichting door de koele wind. Ah..dit was beter..
Eigenlijk overbodig wapperde hij zichzelf nog wat extra koelte toe. Plotseling bemerkte hij nog een persoon die zo te zien ook een luchtje wilde scheppen. "Oh hoi!" prevelde Sky opgewekt, ook om zijn aanwezigheid maar gelijk duidelijk te maken. "Ik stoor niet, hoop ik?" voegde hij er daarna vertwijfeld aan toe zodra hij het ernstige gezicht van de jongen zag.

Dennis zag de jongen en meteen verscheen er een brede glimlach op zijn gezicht. "Hoi!" zei hij opeens weer opgewekt. "Nee hoor, je stoort helemaal niet, ik heb wel even behoefte aan gezelschap" glimlachte Dennis naar de jongen, die overduidelijk gay was. Dat maakte hem niets uit. Hij zag er goed uit. Heel goed. Met een grote glimlach kwam Dennis dichterbij. "Ik ben Dennis" zei hij vrolijk.

Sky glimlachte vriendelijk terug naar de jongen. Hij was blij dat zijn bui leek om te slaan, in positieve zin. "Oh gelukkig," antwoordde Sky zachtjes grinnikend, "ik ben altijd blij als mijn gezelschap wordt gewaardeerd." Als reactie op de naam van de jongen, maakte Sky een lichte buiginkje als een ware middeleeuwse jonkvrouwe. "Sky Summers is de naam, aangenaam." sprak hij ook op vrouwelijke toon. Hierna liet Sky zich op het houten tuinbankje zakken en ging gemakkelijk zitten met zijn benen over elkaar geslagen. "Hehe, dat is beter." mompelde hij in zichzelf met een goedkeurend knikje. "En Dennis, wat doe jij zoal hier op het Franklin High, als ik vragen mag?" vuurde Sky gelijk zijn eeuwige nieuwsgierigheid in de medemens op de jongen af.

~NEW~

Dawn ging tegen de muur zitten waar een geweldige graffiti tekening op stond. Ze verveelde zich en had geen idee wat ze moest doen nu ze niet wist waar Dennis was. Ze zuchte, Dennis... Hij was zo leuk maar leek totaalt niet te merken dat ze dat vond. En hij vond haar ook niet leuk op de manier dat zij hem leuk vond.. Hij wilde gewoon vrienden zijn, iets wat Dawn heus ook wel wilde. Maar eigenlijk zou ze meer willen.. Het leek erop dat ze het echt flink te pakken had. Ze begon een beetje te spelen met de koorjtes van haar capuchontrui. Ze had best wel zin in wat gezelschap.

Sahriah liet haar schouders zolas gewoonlijk hangen. Haar donkere haren vielen langs haar gezicht heen terwijl ze er ook nog een capuchon overheen getrokken had. Dat was de beste manier om zo min mogelijk op te vallen. Stil duwde ze de deur open, ze had gehoord dat hier zelden mensen kwamen. En dat was iets waar ze naar opzoek was, rust. Eigenlijk was het hopeloos, rust zou ze nooit vinden, haar hersens zouden haar altijd wel ergens mee naartoe voeren. Het was nog geen jaar geleden dat ze rond deze tijd bezig was geld bij elkaar aan het sprokkelen was voor een nieuwe dosis. Met licht trillende handen met de gedachte aan de drugs duwde ze de deur dicht. Ze zou een moord plegen voor nog een dosis, aan de andere kant juist niet, nee haar verstand zij dat ze het uit haar hoofd moest zetten. Volledig in zichzelf gekeerd liep ze als een robot naar het bankje, waar ze haar knieën optrok en haar ogen sloot.

Dawn keek op, ze had de deur zachtjes horen open gaan. Een treur uitzient meisje liep het dak op, ze leek helemaal niet te merken dat zij hier zat. Nieuwschierig bekeek ze het meisje, ze leek niet bepaald vrolijk. En aan de manier van lopen te zien kon ze opmaken dat het meisje door een moeiljke periode moest gaan. Ze zag eruit alsof ze helemaal nergens meer zin in had. Balancerent op het randje van de afgrond... Ze kon het natuurlijk ook helemaal mis hebben, maar haar gevoel zei van niet. Ze durfde niet goed iets tegen het meisje te zeggen, bang dat ze boos zou worden of iets in die richting. Ze verschoof ongemakkelijk, probeerde stil te blijven, het meisje niet te storen...

Sahirah had he meisje dat al op het dak zat totaal niet opgemerkt, misschien onbeleefd, maar haar hersenen waren ergens anders mee bezig. Ze klemde haar handen tusse haar knieën terwijl ze haar ogen weer opende en over het dak naar het schooltterrein keek. Het was groot, ook niet zo heel raar, aangezien het een grote school was.