De grote boom

Maud haalde haar schouders op,' Mika dat meisje van de cheerleading heeft hem al een paar keer afgepakt en ermee lopen overgooien met nog een paar jongens van de football. Ik snap ook niet wat ze ermee moesten maar blijkbaar vinden ze het gewoon leuk om mij te pesten en treiteren.' Maud begreep het niet maar goed Maud begreep eigenlijk heel veel niet.' Hoe oud ben jij eigenlijk?' Kwam er toch wel uit het niets uit haar mond en ze keek hem met een schuin hoofd aan waardoor de vlecht die ze in haar staart had ook vrolijk meebewoog. Ze had de vlecht naar voren gevlochten zodat haar gezicht niet te bol zou lijken.

Nickolas' glimlach verslapte toen ze begon over dat meisje van de cheerleaders. Hij kende Mika, maar had het niet achter haar gezocht. Hij besloot dat hij haar eens heel duidelijk zijn mening zou gaan vertellen, want hij geloofde niet dat Maud hierover zou liegen. Er verscheen een soort vragende uitdrukking op zijn gezicht toen ze zo snel van onderwerp verwisselde. "Negentien" zei hij toen, met opgetrokken wenkbrauwen "waarom?" wilde hij weten, terwijl hij har aankeek. Hij vond haar vlecht schattig, eigenlijk vond hij de hele tijd alles aan haar schattig, iets wat hem ergens een beetje stoorde. Waarom vond hij haar zo schattig?

Maud haalde haar schouders op,' Ik vroeg het me de afgelopen dagen gewoon af.' Gelijk kon ze zichzelf voor haar kop slaan. Ze gaf dus aan dat ze de afgelopen dagen met Nick in haar hoofd had rond gelopen. Ze vond hem heel aardig maar ze kreeg gewoon niet echt hoogte van hem. Ze ging tegen de boom aan zitten en klopte op de plek naast haar als teken dat hij weer moest gaan zitten, naast haar wel te verstaan.' Wat kwam je hier doen voordat je me ging redden uit de boom.' Zei ze zachtjes maar met een vrolijke ondertoon.

Nick keek haar vaagjes aan bij haar reden maar negeerde hem verder. Hij ging zitten waar ze op de grond klopte. "wiskunde" hij trok een vies gezicht en trok de boeken van de andere kant van de boom naar deze kant. Hij keek haar kort aan voor hij de pagina weer open legde waar hij gebleven was. "ik snap niet waar het goed voor is, ik bedoel, ik heb ondertussen echt wel door dat ik niet logisch kan denken" zei hij mopperend. Zijn humeur was een stuk omgeslagen, maar lang niet helemaal, omdat hij zich heel erg bewust bleef van Maud's aanwezigheid.

Maud grinnikte en keek over zijn schouder mee naar de het hoofdstuk,' Hmm dat is niet zo heel moeilijk, ik heb het al gehad met bijles als je wilt zal ik het voor je kunnen proberen uit te leggen.' Ze keek naar Nick en van Nick weer naar het wiskunde boek. Maud had de meeste stof die ze hier op school kreeg al gehad met haar bijles maar toch mocht ze of eigenlijk wilde ze geen klas over slaan want dat betekende dat ze ook steeds minder met muziek bezig ging zijn. Dat was wel het laatste wat ze wilde.

"Wacht even, hoe oud ben je?" vroeg Nick met een grijns, was het niet de bedoeling dat de oudere de jongere iets uitlegde? "maar graag" zei hij, toch wel erg dankbaar dat er iemand was die hem scheen te kunnen helpen. Hij had al vervelende dromen over zijn examenpunten. Aan het einde van het jaar was het zover, daarna moest hij verder, hij had nog geen idee hoe. Wiskunde was zijn grootste struikelblok, voor de rest haalde hij het wel, hoopte hij.

Maud liep rood aan,' Euhm zeventien.' Mompelde ze zachtjes en pakte daarna snel het boek van zijn schoot af en keek het even door.' Het is best makkelijk alleen moet je even de formule in je hoofd hebben en weten hoe je hem moet toepassen. Dan heb je het grootste deel van het hoofdstuk al in je zak.' Ze glimlachtte naar Nick en keek hem even recht in zijn ogen aan waarna ze gelijk weer wegkeek en als dat kon nog wat roder werd. Het voelde apart en anders om zo met Nickolas te zitten. Het voelde eigenlijk best goed. Nickolas was in Maud's ogen betrouwbaar, nog één positief ding aan Nick en hij zo als een echte vriend worden beschouwd.

whaha zo ging het ook bij dana en raf (met die formule) (ik ben jullie oude meets aan het lezen)
~~
Hij knikte en sloot zijn ogen kort, hij had al zo lang naar die bladzijde zitten staren dat hij hem kon dromen. "ik denk dat ik hem wel ken" zei hij met een lichte zucht. Hij keek terug toen ze hem aankeek en was ergens wel blij dat zij als eerste haar ogen afwendde. Hij bekeek de bladzijde nog een keer en nog een keer maar werd er geen wijs uit. "oké, dit wordt echt een ramp" mompelde hij toen hij voor de tiende keer de bladzijde bekeek.

Maud schudde haar hoofd,' Niet als ik je ga helpen.' Ze deed het boek dicht en pakte een pen en een blaadje.' Je weet wat de formule is, maar weet je ook waar het voor staat en hoe je hem kan toepassen?' Haar blik lag op haar hand die met de pennen aan het spelen en tikken was. Zoals gewoonlijk had ze haar zenuw tikje weer en ze kon er dit keer ook niet zo snel vanaf komen. Nick maakte haar ongemakkelijk maar ook gemakkelijk tegelijkertijd. Ze wist niet echt waarom of hoe dat kwam. Zachtjes beet ze op haar lip en wist niet helemaal hoe ze dit het beste kon uitleggen. Voor haar was het nu redelijk simpel maar toch zou ze rustig zijn en proberen het zo goed mogelijk uit te leggen.

~~
De meeste wiskunde dingen zijn gewoon heel simpel en meot je even snappen dus in dat opzicht XD

"ehmmm" dat stond gelijk aan een nee. Hij keek schuldbewust, hij snapte er helemaal niets van. Hulpeloos keek hij haar aan. Hij schreef de forumule op, maar toen wist hij het niet meer. Voorzichtig stak hij zin hand uit en legde die kort over haar tikkende vingers heen. Kort kijk hij haar aan, alsof hij haar wilde vragen ermee te stoppen, maar hij zei niets.

Maud moest echt veel moeite doen om haar vingers te laten stoppen maar doordat ze die stopte begon haar andere hand een beetje aan haar shirt te frunniken en een draadje los te trekken.' Sorry ik heb een zenuwtik en krijg het niet weg.' Zei ze beschamend en keek uiteindelijk naar de formule en begon waar de tekens stonden een lijn te trekken naar beneden en dan waar het teken voor stond op te schrijven. Toen ze daarmee klaar was keek ze weer naar Nick,' Nu al wat meer of nog steeds niet?'

Hij glimlachte. "geeft niet" en toen ze het uitlegde werd er steeds meer een heel heel heel klein stukje duidelijk. "dat zeg je goed, wat meer" grinnikte hij terwijl hij naar haar frunnikende vingers keek. Het maakte hem niet uit dat ze overal aan frunnikte of overal mee tikte. Het gaf wel iets vond hij, zo leek ze altijd wel iets te doen te hebben.

Maud was allang blij dat ze een beetje bleek door te dringen bij Nick.' Mooi dan ga ik gewoon verder met uitleggen en langzaam aan zal je het beginnen te begrijpen. Het is echt niet moeilijk.' Ze glimlachtte maar omdat ze even haar gefrunnik stopte begon ze weer met de pen te tikken en uiteindelijk liet ze hem zelfs perongeluk vallen. Snel ging haar hand naar de pen En raakte daardoor de hand van Nick aan waardoor ze weer eens rood werd. Het leek nu net alsof ze alleen maar rood kon zijn. Misschien was dat ook wel. Ze beet op haar lip en pakte de pen en schreef toen een som op, het was een hele simpele som, gewoon 3 x 2 = 6.' Die is nou niet moeilijk te begrijpen lijkt me. Nou de formule is niet veel anders hij ziet er alleen wat moeilijker uit.' Ze glimlachtte en hoopte dat hij het zou begrijpen. Haar vingers hadden alweer een weg gevonden naar het losse touwtje en zaten er alweer aan te frunniken en trekken.

Nickolas deed niet meer dan grinniken toen ze zijn vingers raakte en, alweer , rood werd. Het viel hem wel op dat ze heel vaak rood werd, maar dat was weer iets wat hij wel schattig vond. Haar vingers leken om de een of andere manier niet stil te kunnen staan, hij kende het gevoel, dat kreeg hij als hij te lang niet op een piano kon spelen, dan leken zijn vingers overal genoegen mee te nemen, zolang ze maar iets te doen hadden. "Uhuh, dat klinkt logisch" zei hij twijfelend en niet heel zeker van zichzelf.

Maud hoorde zijn twijfel en besloot er wat dieper op in te gaan.' Als je hier een 2 invult en daar een drie dan zou het als het goed is moeten uitkomen op 6. Wacht ik zal het even voor je uitrekenen.' Ze vulde in haar hoofd even snel de cijfers in de formule in en knikte toen.' Ja klopt. Dus het is eigenlijk heel simpel. Je moet alleen hier haakjes zetten zodat je weet dat je het daarmee moet vermenigvuldigen.' Ze glimlachtte en schreef de hele berekening op die ze net had gezegd zodat hij het nog een keer zou kunnen gebruiken voor een volgende keer.

"Ooooh zoooo" zei Nickolas, zoals mensen zeiden als ze iets snapten wat eigenlijk heel logisch was en ze de hele tijd niet begrepen hadden dat het zo makkelijk was. Hij knikte en glimlachte breed naar haar. "Ik snap het" die woorden voelden raar aan in zijn mond. Hij snapte het gewoon meestal niet. "ik denk dat ik je promoveer tot bijlerares" zei hij met een grijns, terwijl hij zich in moest houden haa rniet om de hals te vliegen zo vrolijk was hij erom.

Maud glimlachtte en bloosde lichtelijk maar die kleur verdween toch al snel.' Nou ik ben blij dat ik kon helpen. Als er inderdaad nog iets is dat je niet snapt, waarschijnlijk heb ik het al gehad dus kan je het me laten zien dan kan ik proberen het je uit te leggen. Nou moet ik ook toegeven dat wiskunde één van mijn lievelings vakken is dus dan gaat het al wat makkelijker.' Ze laat haar hand even over haar vlecht gaan en keek toen weer vrolijk naar Nick.' Ik wil je nog steeds wel zien dansen ik ben erg nieuswgierig.' Ze beet op haar lip en begon nu met haar vingers aan het boek te plukken.

"en ik jouw viool" zei Nickolas lachend. "maar is goed, kom maar mee naar de zaal, dan kan ik het je laten zien" voegde hij eraan toe. "maar dan laat jij mij ook iets zien, of dan heb ik op z'n minst een dans van je tegoed!" Zijn ogen straalden, hij snapte wiskunde, eindelijk. Hij werd vrolijk van het gezenuw van Maud, heel raar, maar het maakte hem net een tikkeltje drukker en ook blijer. "En met wiskunde ben jij nu wel mijn favo bijleraar" het was nog geen leraar of lerares gelukt het hem te laten snappen binnen vijf minuten, sommigen hadden drie uur nodig gehad of hadden het nooit voor elkaar gekregen.

Maud grinnikte en knikte,' Is goed ik laat jou wel iets zien vandaag. Ik vertrouw je dus ik verwacht dat je me niet uitlacht als ik iets niet kan of als ik het niet goed doe.' Ze stond op en keek nog een keer naar de boom waar ze net in had gezeten. Ze kreeg alweer de rillingen van de hoogte. Hoe had ze zo dom kunnen zijn om daarin te klimmen. Daarna draaide ze weer terug naar Nick.' Hmm en viool, agh dat laat ik wel een andere keer zien of je moet straks naar les mee willen. Ik zou het niet doen als ik jou was want het is echt niet leuk en ze zijn enorm streng. Je mag niks zeggen of je word weg gestuurd.' Eigenlijk even streng als haar ouders dus.

"Ik zweer heilig dat ik je niet uit zou lachen" zei Nick met een serieus gezicht. Ze vertrouwde hem, en dat voelde goed, er was iemand die echt vertrouwen in hem had, natuurlijk vertrouwde zijn moeder hem en de rest van de familie, maar dat was anders. Bij Maud leek het meer te betekenen omdat het niet zo logisch was dat ze hem vertrouwde ofzo. "Ik heb het er wel voor over hoor, ik kom gewoon mee" zei hij met een enorme glimlach.

Maud klapte in haar handen en stak toen haar hand uit om hem overeind te helpen.' Ik ben veel te nieuwsgierig dus je moet opschieten. Ik wil weer dansen. Maar we moeten wel naar Danszaal 2 want ik heb daar standaard onder de stoelen een tas verstopt voor mijn joggingbroek en shirt. Mijn ouders vinden het niet goed dat ik dans dus ja.' Ze glimlachtte maar het was een treurige glimlach. Die veranderde gelijk toen ze in de ogen keek van Nickolas.

Nick pakte de hand dankbaar aan en liet zich overeind trekken. "Is goed hoor, en mag je het echt niet?" hij vond de glimlach die hij van haar zag niet zo prettig en gaf dus een kort kneepje in haar hand die hij nog vasthad omdat ze hem omhoog getrokken had. "Maar je gaat het me dus wel laten zien?" voegde hij er vrolijk aantoe. Hij keek haar kort aan, om te laten merken dat hij het toch wel fijn vond dat ze het tegen hem durfde te vertellen. Hij glimlachte lief naar haar, ze ging voor hem dansen!

ps ben begonnen bij danszaal 2

New
~~
Nick zat in de boom tegen de stam aan, met zijn wiskunde boek weer voor zich. Nu Maud er niet was om het uit te leggen ging het meteen weer heel wat slechter. Hij voelde zich niet meer zo prettig sinds hij geen contact meer met haar gehad had. Maud was zijn beste vriendin en had zomaar de benen genomen. Kwam het door die Michael misschien? Daar had hij nog niet over nagedacht. De mogelijkheid bestond. Maar Maud dacht anders over Michael dan over hem, Michael vond ze leuk, en hem... HIj was haar vriend. Hij zuchtte, waarom kon hij niet gewoon meer zijn? KOn hij het haar niet gewoon zeggen?

Micheal liep sloffend en in gedachten verzonken over het gras richting de boom. Het was al even geleden dat hij afscheid had genomen van Maud bij het hotelletje, maar sindsdien had ze wel regelmatig in zijn gedachten gezeten, net zoals nu. Hij was er nu dan wel achter gekomen dat ze geen sex hadden gehad en hij wist eigenlijk ook niet zeker of hij wat voor haar voelde, maar toch. Hij ging tegen de stam aan zitten op de grond en trok zijn muts verder over zijn hoofd. Hij was gewoon te verward om echt geod na te denken

Toen hij sloffende geluiden hoorde keek hij omlaag. Nick zag een jongen zitten met een muts op, voor de rest kon hij niet zo veel zien. Hij keek weer gefrustreerd naar zijn wiskundeboek, tot dat uit zijn handen gleed en op de grond plofte, vlak bij de voeten van de jongen. Nick sprong erachteraan en kwam naast de jongen terecht. "sorry" verontschuldigde hij zich. Hij keek kort naar de jongen en besloot toen naast hem te gaan zitten, hij kende hem niet, maar dat maakte hem niet zo veel uit.