De grote boom

'Ja en ik speel allerlei soorten snaarinstrumenten, gitaar bas etc.' vertelde ze waarna ze weer een melodietje begon te spelen. 'Maar hoe weet jij mijn naam en zo?' vroeg ze terwijl ze met haar grote blauwe ogen opkeek naar Angel.

Angel trok haar schouders op."Die kennen wel meer menen toch?" het was vrij logisch dat ze dat niet zomar ging vertellen. Ja ze werkte bij de administratie, nee het was haaar eigenlijk niet toegestaan om in de acten de snuffelen.

Irina haalde gevleid haar schouders op. 'Ja, maar zo populair ben ik nou toch ook weer niet' zei ze met een glimlachje, maar het was wel een grappig idee dat mensen die zij niet kende, haar wel kenden. Ze vroeg zich af of dit heel veel met haar populariteit te maken had.

"Dat zal je versteld doen staan" zei Angel met een grijns. Irina was een van de weinigen met niet zo'n lastige geschiedenis of heel veel verhalen en dat was wel grpapig, omdat ze haar tussen allemaal probleem gevallen gevonden had.

Irina keek Angel verrast aan. 'Oké, ik weet dat ik in het populaire groepje zit, maar ik probeer uit de spotlights te blijven, dus ken ik je echt niet ergens van, zit je niet bij me in de klas f zo?' vroeg ze voorzichtig en ze liet zich naar achter vallen zodat ze naar de blauwe lucht kon kijken.

Angel schudde haar hoofd. "Nee hoor, ik heb alleen wat namen opgevangen in de pauze's" zei ze, om Irina gerust te stellen ofzo, ze wist niet zo goed waarom eigenlijk. Angel volgde haar ogen naar de blauwe lucht, de lucht had dezelfde kleur als haar jurkje, dat in losse zachte stof om haar lichaam hing. Zacht hemelsblauw, maar neit dat knallende blauw als in de zomer.

New
-
Courtney zag er voor het eerst in lange tijd weer goed uit, ze had haar haren opnieuw laten verven en bijgeknipt. Haar dnkere wallen onder haar ogen waren grotendeels verdwenen en de rest maskeerde ze met een dikke laag make-up. Haar lippen waren felrood opgemaakt zoals ze vroeger ook altijd gedaan had. De reden was dat ze wist dat ze moest verder gaan, Laurens worden hadden haar overtuigd. Drank roken en haren zwart verven was geen prettig vooruitzicht geweest.

Angel keek naar beneden en zag Courtney zitten. Courtney da Silva. Ze kende haar hele verhaal. Waar haar ouders woonden en dat ze in de afgelopen weken haar kindje verloren was. Het kindje van Adam en haar, ze was samen geweest met ene Fylemon Wirth. Die was opeens verdwenen uit het archief en zijn map was vreemd leeg geweest. Ze liet zich uit de boom vallen en keek haar speels aan. "hoi Courtney, ik ben Angel" ze stak haar hand uit. En friemeld emet haar andere hand aan de onderkant van haar jurkje. Ze droeg een klokvormig wit jurkje dat net tot haar knieën liep.

Courtney keek op toen er een meisje ui de boom sprong en haar bij naam kende. Ze pakte haar hand niet aan maar keek haar even bevreemd aan, "Hoe ken jij mij?" vroeg ze niet geheel vriendelijk. Ja ze wist wel dat haar naam redelijk bekend was, maar het gebeurde niet vaak dat mensen haar daar dan ook mee aanspraken.

"Hmm, je bent nogal beroemd op deze school weetje" zei Angel met een glimlach. Ze glimlachte bijna altijd iets wat vervaarlijk was aangezien er soms een hard randje aanzat. "en ik zit bij je in de les bij Engels" ze wipte nog steeds van het ene been op het andere en ze wist heel goed dat ze er enorm jong uitzag, maar daar kon zij ook niets aan doen. Ze leek een kind van hooguit negen. Door haar grootte, en ze zou ook niet zo snel groeien, en haar doen en laten.

Courtney's ogen gingen naar het meisje dat er uitzag als een kind. "Jij bij mij met Engels?" haar stem klonk haast spottend, dat was gewoon niet mogelijk. Ze had haar geloofde ze nog nooit gezien, en het was een kind. Dat ze beroemd was op de school wist ze wel, maar dit was wel een beetje overdreven.

"Ja, precies, bij engels" ze hoorde Courtneys spottende stem heel goed, maar het zorgde er alleen voor dat haar glimlach breder werd. Ze kende Courtneys verhaal. Het héle verhaal. Ze hield van geheime informatie en interessante bronnen. Dingen die in de gangen gefluisterd werden werden meestal het eerst aan haar verteld. Niet expres natuurlijk, daar was ze te vriendloos voor.

öh je ent me nooit opgevallen." zei Courtney ongeïntresseerd terwijl ze met haar hand naar haar mobiel reikte. Ze moest een groot deel van haar contacten weer opbouwen in de weken dat ze weg was geweest, zwanger geweest was, maar dat zou wel goedkomen, dat wist ze zeker.

"Ik weet het Courtney" zei Angel, met een stem die sommigen als eng zouden bestempelen. "en die contacten van je kunnen wel even wachten" voegde ze eraan toe terwijl ze naar de telefoon knikte. Ze bleef glimlachen, met haar engelen glimlach. Courtney was veranderd, dat had ze wel al gehoord, ze was veranderd toen ze met Flynn ging, maar toen was ze weer veranderd, nadat Flynn weg was, iets met zijn ouders. Wie ze nu was leek weer heel erg op wie ze eerst was, lang geleden voor Flynn.

Courtney keek haar eventjes kort aan, maar zei niks terwijl ze haar blik weer op de telefoon richtte. "En waarom zouden die kunnen wachten? Om jou zeker?" de sarcasme in haar stem was nog onwennig, omdat ze het al tijden niet gebruikt had, ze niet meer zo was als vroegr. Het alleen probeerde te zijn.

"Precies, ik wil je iets laten zien" zei Angel terwijl ze Courtney aankeek alsof deze geen keuze had. Angel wist dat Courtney een probleem had met geluk op dit moment.

Courtney lachte even kort, sarcastisch, "En wat zou 'jij' mij moeten laten zien?" ze keek weer op van haar mobieltje om Angel aan te kijken. Kon ze niet gewoon ophoepelen, ze had geen zin in haar gezelschap.