De bibliotheek

Na de brand waar vel eboeken het lootje gelaten hadden is deze ruimte helemaal opnieuw opgeknapt. Het is een prachtige ruimte geworden met veel licht. Overal zijn ramen en de boeken staan in kleurrijke kasten. Er is niks meer over van het stoffige imago van een oude bibliotheek. De boeken staan ingedeeld in categoriiën waar ze daar weer op naam van de schrijver gesorteerd staan. Er zijn verschillende kleine hoekjse met enkele tafels waar je aan kunt werken. In het midden staat een grote tafel waar je eveneens kunt werken, maar hier staan twee laptops op die iedereen kan gebruiken om eventueel extra informatie op te zoeken. Achterin is een leeskuil gemaakt, deze is gevuld met kussens die wekellijks gewassen worden en je heerlijk met een boek in weg kunt zakken.

Regels": niet te hard praten, houd boeken heel en breng ze op tijd terug.

Evy deed de grote deur een stukje open, zodat ze erdoorheen kon glippen, en bleef toen even staan. Er stonden enorme kasten met boeken, meer boeken dan ze ooit in haar leven had gezien. Het was als een droom. Ze moest haar hoofd schuin houden om de bovenste planken te kunnen bekijken. Maar in tegen stelling van wat je zou verwachten van een bibliotheek, zag het er modern uit, maar niet op een manier die slecht is voor een bibliotheek. Ze liep rustig door de rijen door, stopte af en toe, en bekeek een paar boeken, maar liep vaak weer door. Tot ze bij het deel met mythen en legenden kwam. Toen stopte ze, gleed met haar wijsvinger over de ruwe ruggen van de vele boeken, en pakte er uiteindelijk een uit. Ze nam het mee naar de leeskuil, waar ze zich fijn tussen de vele kussens nestelde, en het boek open sloeg.

Jenna ging even met haar vinger langs een stapel boeken. Ze was geen grote leester, maar vond het altijd wel fijn om tussen de boeken rond te neuzen om een leuk boek uit te kiezen en dan het liefst met een lekker kop thee bij weg te dromen. Maar waar ze nou precies naar opzoek was wist ze niet. In iederegeval geen ingewikkelde Thriller, ze was wel van het makkelijkere leesvoer. Zachtjes liep ze tussen de vele stellingen door, het was rustig in de bieb dus nam ze alle tijd om alles te bestuderen en te bekijken.

Evy leunde ontspannen naar achter en luisterde even naar de stilte die hier heerste. Ze wist nu al dat ze hier veel vaker zou komen dan eigenlijk nodig was. Ze hield altijd al van bibliotheken, gewoon al door alle boeken die je er kon vinden. Ze hield van boeken. Er gleed even een glimlachje over haar gezicht, waarna ze haar blik op het boek richtte. Na een tijdje sloeg ze met een ritselend geluid een bladzijde van het boek om. Na een tijdje richtte ze haar hoofd weer op, en luisterde ze naar de voeten die over de houten vloer liepen, het ritselen van omgeslagen pagina's en het tikkende geluid van iemand die op een toetsenbord typte. Ze leunde weer achterover, en liet haar hoofd naar achteren rusten, in de warme, zachte kussens.

Jenna besloot een boek uit de kast te trekken dat alleen al interresant was door de prachtige kaft. Het mocht dan oppervlakkig zijn, boeken met een grauwe bruine kaft met de titel vond ze bij voorbaat al niets. Het zag er dan saai en gewoon onaantrekkeljik uit. In haar hand lag een boek dat waarschijnlijk een detective was, niet heel lastig te zien dor de gerichte revolver op de voorkant. Met het boek in haar hand liep ze richting de leeskuil. Het was een lekkere plek om in weg te zakken, bijna geluidloos door haar gympen liep ze richting de stapel kussens waar al een meisje bleek te zitten. Ze glimlachte even vriendelijk naar haar terwijl ze zich in de kussens liet zakken.

Evy keek op toen ze de voetstappen dichterbij hoorde komen. Een meisje met bruine, stijle haren kwam ook in de met kussens bedekte leeskuil zitten. Ze glimlachte vriendelijk, en Evy glimlachte terug. Haar ogen stonden warm, en ze keek weer even naar haar boek, maar wendde haar ogen toen af, en staarde wat voor zich uit. Gedachteloos gleed haar hand naar de gouden ketting aan haar hals. Haar vingers speelde met het kleine zandlopertje, draaide het heen en weer. Toen gleed haar blik weer naar het meisje, en ze bekeek haar een tijdje, terwijl ze las. Ze keek snel weer weg, aangezien ze niet het idee wilde wekken dat ze het meisje bespioneerde. Ironisch, dacht ze, terwijl ze de titel van het boek dat het meisje las bekeek. Maar toen richtte ze haar blik weer op het boek, al las ze niet meer echt.

Jenna keek even naar het meisje met de bruine haren die al heerlijk een tijdje zat te lezen. Tenminste dat dacht Jena aangezien ze al enkele bladzijdes in het boek was opgeschoten. Verder dan zijzelf die nu pas begon met de flaptekst te lezen. Eigenlijk was de voorkant een stuk spannender geweest, want de flaptekst liet het verhaal direct saai wezen. In plaats van het boek open te slaan legde ze hem op het kussen voor haar neer, nee er echt zin in had ze niet meer. Ze bestudeerde even het meisje dat met haar blik op haar boek gericht had, maar of ze het echt las? Haar ogen bewogen nauwelijks, "Leuk boek?" vroeg Jenna na een tijdje stilte.

Evy keek op toen ze het meisje hoorde praten, en keek haar even aan. 'Tot nu toe wel, ja.' Zei ze. Ze wierp even een blik op het boek dat het meisje net had weggelegd. 'Dat van jou niet dan?' Vroeg ze met een kleine glimlach. Ze hield haar hoofd een beetje schuin, en kroop iets dieper weg in de kussens. Ze keek even naar de bladzijde van het boek zodat ze wist waar ze was gebleven, en deed het toen dicht. Nadat ze het boek weer naast zich neer had gelegd, keek ze het meisje aan. 'En ik ben Evy.' Zei ze, met een kleine glimlach op haar gezicht.

Jenna schudde haar hoofd, al had ze nog niks van de inhoud gelezen. "Het blijkt over drugs te gaan, ergens in brazilië." alsof dat alles verklaarde. Het kon spannend zijn als je er van hield, maar Jenna was toch van het ander soort misdaadgenre. Met haar vingers tikte ze op de harde kaft van het boek, zonder enige rede voor ze weer naar het meisje keek. "Oh ik ben Jenna, aangenaam." ze glimlachte oprecht vrolijk naar het meisje. Waarschijnlijk zou ze zich afvragen of Jenna haar echte naam was of niet, zolang ze er maar niet over begon, Jennifer bleef ze vreselijk vinden.

Evy glimlachte. 'Oh, interessant.' Zei ze met een sarcastische ondertoon. Ze keek Jenna een tijdje bedachtzaam aan. Ze vond het leuk eens iemand te zien die oprecht naar haar glimlachte, hoewel ze haar niet echt kende. Zulke mensen kwam je niet vaak tegen. Of je had iemand die alleen maar boos keek, of je had iemand die zo nep glimlachte dat je er buikpijn van kreeg. En dus kon ze niets anders dan terug glimlachen. Ze liet haar hoofd even tussen de kussens rusten, alsof ze moe was, maar richtte zich toen weer op.

[sorry, inspiratieloosheid]

Jenna grinnikte, "inderdaad, echt geweldig." zei ze terwijl ze naar het boek op haar schoot keek. "Waar gaat de jouwe over/" vroeg ze om het gesprek op gang te houden, maar ook gewoom omdat ze oprecht geïntresseerd was. Ze liet zich iets naar achteren zakken, maar hield zichzelf half overeind met haar ellebogen. Ze steunde tegen de kussens aan terwijl ze haar ene been iets optrok zodat ze gemakkelijker zat.

Evy keek even naar het boek naast haar, en toen richtte ze haar blik weer op Jenna, en antwoordde ze met een glimlach: 'Het zijn mythen en legendes.' Ze had altijd gehouden van dat soort verhalen, waarin alles mogelijk was. Daarom schreef ze ook vaak over dat soort onderwerpen. Ze dacht aan het schrift in haar tas, en even tintelden haar vingers, zoals altijd als ze zin had om te schrijven, maar ze deed niets. Als ze straks naar haar kamer ging zou ze haar schrift wel weer tevoorschijn halen. Ze was even stil, en vroeg toen geïnteresseerd: 'En hoe ben jij hier terecht gekomen?' Ze bedoelde niet de bibliotheek, maar de school, maar dacht dat Jenna dat wel zou begrijpen.

Jenna begreep de vraag inderdaad, ze had hem nog niet zo lang geleden aan Liam gesteld. "Ik acteer." zei ze met een voorzichtig glimlachje, vaak werden actrices als fake beschouwt. Of als mensen die alles maar bij elkaar logen omdat ze dan intereesanter leken. Zo was Jenna niet, voor zover ze wist tenminste. Het was nooit haar intentie geweest om arrogant over te komen, maar ja soms had je er zelf de hand niet in. Kort ging ze met haar hand langs de rand van een van de vele kussens, ditmaal was het een blauwgestippelde. "En jij?" haar bruine ogen keken naar Evy terwijl ze op antwoord wachtte.

Evy glimlachte. 'Cool.' Zei ze. Ze had altijd bewondering gehad voor acteurs en actrices. Ze begreep niet hoe ze op het podium konden staan, of voor die camera's, als iedereen naar ze keer. Zijzelf kreeg al buikpijn als ze voor een klas met mensen een antwoord moest geven. Daarom hield ze zich liever bezig met dingen achter de schermen. Teksten. Hiermee kwam ze op Jenna's vraag. 'Ik schrijf verhalen.' Zei ze met een flauwe glimlach naar Jenna. Ze duwde zichzelf iets meer overeind, zodat ze weer rechtop zat, en streek toen haar lange, donkerbruine haren uit haar gezicht.

"Echt waar?" vroeg Jenna bewonderend. Zonder mensen die verhalen schreven ontstoden er geen scripts. Wat zou betekenen dat haar talent nutteloos was. Dan zou ze nooit op deze school hebben gezeten. Het was een van de eerste keren dat ze een schrijfster ontmoette op deze school, bedacht ze zich, er waren maar weinige die toegelaten werden zeker? "Dat klinkt gaaf, waarover voornamelijk?" vze leunde iets naar voren terwijl ze Evy aankeek.

Evy was verbaasd dat Jenna zo oprecht geinteresseerd in haar "talent" leek. Ze glimlachte dankbaar naar haar. 'Bedankt.' Zei ze. 'Ik schrijf voornamelijk fantasie, of avontuurlijke verhalen.' Zei ze tegen Jenna. Ze bedacht dat ze nog geen andere schrijvers had ontmoet op school, en dat verbaasde haar eerlijk gezegd niets. Het was niet echt een populair talent, maar ze hield ervan, en ze wist zeker dat ze er nooit zonder zou kunnen. Evy hield haar hoofd een beetje schuin, zodat haar haar langs haar gezicht viel, en haar lichtte ogen waren op Jenna gericht.

"Dat klinkt gaaf." zei ze naar waarheid. Zelf had ze totaal geen schrijverstalent, nee in die zin was ze totaal niet creatief. En fantasy en avonturen verhalen waren toch iest waar je een grote fantasie voor nodig had. Anders werd het te standaard en had je er nog niks aan. Terwijl ze zo zaten trok Jenna nog een kussen naar zich toe, niet dat ze van plan was om wat te lezen, maar het zat gewoon lekker.

Evy glimlachte oprecht. Het was makkelijk om met Jenna te praten, makkelijker dan gewoonlijk. Makkelijker dan met andere mensen. 'Het is gaaf.' Antwoordde ze overtuigd. Ze had altijd van schrijven gehouden, al vanaf dat ze klein was. Ze vond het al heerlijk om over vreemde werelden te lezen, en dat maakte het alleen maar geweldiger als ze ze zelf kon creëren! Ze keek weer naar Jenna. 'Acteer je op het toneel, of liever voor camera's?' Vroeg ze, om het gesprek niet alleen maar op haar te richten, maar ook omdat ze het leuk vond om wat over Jenna en haar talent te weten te komen. Ze leunde een beetje naar voren, terwijl ze Jenna bleef aankijken.

(Ik vind het zo grappig dat je steeds vergeet van personage te wisselen XD, en dat ik dan berichten krijg van Courtney of Matthew)

haha ja klopt, ik zit steeds midden in een post en dan denk ik Shit, weer, nou laat an maar zitten xD
-
Jenna grinnikte, die vraag werd wel vaker gesteld. Maar nog steeds wist ze niet wat het beste antwoord op die vraag was. Gewoon omdat ze beide hartstikke geweldig vond. "Ik doe beide, omdat het toch zo verschillend is, maar beide gewoon geweldig om te doen is. Maar ik denk toch echt dat ik een keuze moet gaan maken binnenkort." ze lachte weer. het zou te veel werk worden om voor beide examen te moeten doen.

'Wauw.' Mompelde Evy, en ze was even stil. 'Weet je dat ik dat nooit zou kunnen. Voor mensen optreden, of voor camera's, bedoel ik.' Ze huiverde. 'Ik begrijp niet hoe actrices nooit stijf staan van de zenuwen voor ze het toneel op moeten. Ik zelf zou geen woord meer kunnen uitbrengen.' Voegde ze eraan toe, en ze glimlachte flauwtjes. Ze keek een tijdje naar Jenna, en haar bewondering groeide, gewoon omdat het meisje tegenover haar best wat op haar leek, en zoveel meer kon en durfde. Ze glimlachte iets breder nu.

Jenna snapte wel wat ze bedoelde, dat had ze zelf ook wel heel erg in het begin gehad. Soms had ze zo staan trillen dat ze niet eens het podium op had durven gaan en ze dus de halve voorstelling verpest had. Dat was haast erger geweesst. "Je went er aan, en je leert natuurlijk heel veel technieken om in het personage te veranderen." probeerde Jenna het uit te legen waarom zij het niet eens zo eng vond, "Dus eigenlijk sta je er helemaal niet zelf maar een willekeurig ander persoon... Dus dat is wel heel anders dan als je er zelf zou moeten stana."

Evy had geïnteresseerd geluisterd. 'Vet.' Zei ze. 'De volgende keer dat ik je ergens kan zien, moet je het me vertellen!' Ze lachtte, en leunde wat achteruit in de kussens. De zon scheen waterig door de grote ramen, en het voelde fijn om de warme stralen op haar gezicht en armen te voelen. Misschien zou ze straks nog even naar buiten gaan. Ze keek naar Jenna, en vroeg toen: 'Heb je leuke kamergenoten?' Zelf kende ze die van haar nog niet, maar ze hoopte dat ze aardig zouden zijn, iets waar ze niet vlekkeloos vanuit ging. Ze hoopte dat zin ieder geval niet te hyper zouden zijn, maar ook dat leek onwaarschijnlijk. Nou, niet geschoten is altijd mis, niet zo negatief, dacht ze geërgerd tegen zichzelf, en ze richtte haar aandacht weer op Jenna.

"Op zich wel...." zei Jenna aarzelend. Zijzelf was het soort meisje dat het liefst met niemand ruzie had en het meestal met iedereen wel redelijk kon vinden. En anders gewoon altijd vriendelijk met diegene omging. De twee die ze tot nu toe ontmoet had mocht ze wel, maar Elena en Emmalynn leken het niet heel goed met elkaar te kunnen vinden. Iets wat vast nog wel eens voor irritaties zou gaan zorgen. Maar ook Jenna wilde niet de helet ijd over zichzelf praten dus keek ze nieuwsgierig naar Evy, "En jij dan? Ook leuke meiden, of heb je ze nog niet ontmoet?"

Evy's gezicht betrok een beetje. 'Nee, niet echt.' Zei ze. 'Ik heb mijn kamergenoten nog niet ontmoet.' Ze glimlachte een beetje triest. 'En verder ken ik hier, behalve jou, nog niemand.' Ze zuchtte bijna onhoorbaar. 'Ach, dat komt vast nog wel.' Mompelde ze, net hoorbaarbaar. Ze keek Jenna een tijdje aan, en wendde toen even haar blik af. Afwezig speelde ze wat met het kleine zandlopertje aan de gouden ketting om haar nek, terwijl het licht met het goud speelde, en kleine vlekjes op het hout projecteerde.

Jenna knikte bemoedigend, "Vast wel, er lopen hier honderden mensen rond." zei ze met een glimlach. Maar ze kon zich nog herinneren toen ze zelf nieuw was, het was niet echt heel fijn geweest om niemand te kennen, zeker niet in de periodes als avond eten als iedereen bij elkaar ging zitten en je de eerste paar dagen er nogal vriendloos bij stond. Maar gelukkig was dat al snel goed gekomen. Ze glimlacht e bij die gedachte.