De bibliotheek

gewoon hier verder gaan?
-
Jonathan lachte, "Dat valt vast wel mee hoor." zei hij bemoedigend, "En het gaat vooral om de tekst, dat is het belangrijskt." hij keek haar even dankbaar aan. Hij vond het liuef van haar dat hij haar wilde helpen met oefenen terwijl ze vast wel wat beters te doen had.

oksok c;
---

Irina liep samen met Jonathan de bibliotheek uit, en dacht niet eens aan de boeken die ze liet liggen. Zou ze straks echt met hem zoenen? Of zouden ze gewoon spelen tot de plek waarop de zoen plaatsvond, en dan stoppen. 'Oké, dat is goed. Ik ben benieuwd hoe je acteert' zei ze met een glimlach.

Jonathan lachte, "Je komt er zo achter." hij hoopte dat het goed zou gaan, hij wilde een goede indruk maken op Irina. Hij gaf een kopietje van de tekst dieh ij vanachter het podium haalde aan Irina. "Zullen we dan maar beginnen?" vroeg hij aan haar.

Irina pakte het blaadje aan en las snel nog even de tekst voor. 'Oké, dat moet lukken' zei ze, omdat ze waarschijnlijk alleen maar dingen voor hoefde te lezen. Voorzichtig klom ze het grote podium op en ging midden op de zwarte, zwak spiegelende vlakte staan. 'Moet je je voorbereiden of zo?' vroeg ze hem nog.

Jonathan schudde zijn hoofd, "Nee hoor." ij glimlachte even naar haar. Hij had gewoon alle lichten aangezet zodat ze niet zo in de spotlights zouden staan. "We kunnen gewoon beginnen." zei hj met een blik op de tekst. Het was niet echt een lastig stuk.

'Oké' zei Irina en ze las de eerste regel. 'Eindelijk zijn we alleen, ik heb zo lang gewacht' zei ze, hard en duidelijk omdat ze alleen de tekst voor hoefde te lezen, maar ze pakte wel zijn hand zoals in het script beschreven stond. 'Iedereen stoorde ons de hele tijd...' zei ze nog, en haar stem klonk iets meer zoals het hoorde en ze keek hem met haar grote blauwe ogen aan.

ik ben een beetje inspi voor hem :3
-
Jonathan knikte instemmend, "Ze willen ons duidelijk niet bij elkaar hebben." mompelde hij, maar wel duidelijk verstaanbaar voor eventueel publiek. Hij keek haar met een voorzichtige glimlach aan, zoals zijn rol zou doen. Voorzichtig deed hij een stapje in de richting Irina. Hji vond dat ze het goed deed, vooer iemand die nauwelijks podiumervatring had qua toneelspel.

c:
---

Irina streek met haar duim over zijn vingers. 'Ja, en ik snap niet waarom, want we lijken juist zo perfect bij elkaar te horen' zei ze met een stem die niet van haar was, hij klonk te gepijnigd, precies zoals het hoorde, maar het was haarzelf niet en opeens snapte ze weer waarom ze acteren nooit leuk had gevonden.

Jonathan glimlachte naar Irina, of eigenlijk haar personage en deed een stap dichterbij zodat ze zowat tegen elkaar aanstonden. Ondanks het spelen voelde de vingers van Irina geweldig aan, iets wat hij snel uit zijn gedachte bande, hoewel het hem wel even uit zijn concentratie haalde en hij even naar het blad in zijn handen moest lezen om te kijken waar hij ook alweer was. Hij boog zich iets over haar heen, "Dat zal het probleem wel geweest zijn." zei hij terwijl hij zijn lippen ogenschijnlijk voor het publiek op de hare drukte, hoewel ze het dus niet het geval was, Hoewel hij overduidelijk getwijfeld had. Hij wilde niets liever dan echt haar te kussen, iets wat zijn wangen rood deed worden.

Irina keek hem met grote ogen aan. Zou hij echt? Ze hoopte het maar... nee hij deed het niet. Toch glimlachte ze, haar teleurstelling verbergend maar har wangen waren toch een beetje rood en je kon in haar ogen zien dat ze het jammer vond. 'Goed gespeeld' zei ze, geacteerd vrolijk.

Jonathan wist zichzelf niet echt een houding te geven, "dankje." zei hij waarna hij toch nog dicht tegen haar aan bleef staan en zich nogmaals, maar ditmaal wat stunteliger naar voren boog, met een licht vragende blik in zijn ogen. Hij wilde niets verkeerds doen.

Irina keek in zijn grote bruine ogen en wist niet goed wat ze precies moest doen. Wilde hij haar nou echt zoenen? Daar leek het wel op. En voor ze zichzelf weer onder controle had legde ze haar hand in zijn nek en drukte haar lippen op die van hem.

-
sorry korte reactie... moet etenn