De bibliotheek

Ynary voelde hoe ook het laatste beetje kleur uit haar gezicht wegtrok. Ze had zich in haar achterhoofd wel afgevraagd wie haar had gevonden en net op tijd naar het ziekenhuis had gekregen, maar was er eigenlijk altijd vanuit gegaan dat het een van haar kamergenootjes was geweest, verder was er tenslotte niemand die echt op haar kamer kwam. Verder had het nog de congierge kunnen zijn, of een schoonmaakster maar dat het Collin had kunnen zijn had ze nooit bedacht. Ze was zo in shock dat ze zijn tranen niet opmerkte. Pas toen ze zichzelf dwong iets terug te zeggen zat ze de tranen die op het dekbed drupte. "Ik... ik..." Het enorme schuldgevoel dat ze toch al had gehad werd zo mogelijk nog groter. "Het spijt me Collin, ik wist niet... dat jij..." ze kreeg niet meer uit haar mond dan wat gestotter.

"Ynary, dat maakt toch niets uit" fluisterde hij. Het maakte niets uit wie haar gevonden had. Alleen dat ze het gedaan had. "Ik ben blij dat ik je gevonden heb" zei hij zachtjes. Hij wilde niet weten wat er anders geweest was. "Maar wil je me beloven dat je het niet nog een keer probeert?" hij snufte zachtjes. "Alsjeblieft Ynary" zijn ogen glansden nog van de tranen, maar de tranen drupten niet meer van zijn wangen. Hij kroop dichter naar haar toe, had behoefte aan haar warmte, hem voelen was nog anders dan hem zien.

Ynary kon er niet tegen hem zo te zien en wilde er op dit moment alles voor doen hem weer vrolijk te krijgen, of in ieder geval niet meer zo verdrietig. Voorzichtig pakte ze Collin's hand en keek hem diep in de ogen. "Ik beloof het Collin," ze wendde niet haar blik af zoals ze normaal had gedaan maar bleef hem aankijken. Ze wilde perse dat hij haar geloofde. Heel voorzichtig bracht ze haar gezicht dichter naar hem toe en drukte zacht haar lippen op die van hem om ze er een seconde of wat later ook weer vanaf te halen. "Ik ga nergens heen," fluisterde ze met haar gezicht nog steeds dicht bij dat van hem.

Heel even verdwenen al zijn zorgen, leek alles over te zijn en de kamer leeg op hen na. Leken ze niet op een ziekenhuis bed te zitten, leek alles normaal. Een normaal stelletje in een normale kamer, met normale problemen. Collin genoot van haar korte kus. Hij wilde meer, stiekem, maar hij wist dat Ynary nog niet zo ver was, dus hij zou wachten. Omdat ze nog zo dichtbij was trok Collin haar tegen zich aan. "Dankje" fluisterde hij in haar oor. Hij wilde haar enorm graag geloven, maar was nog steeds bang dat ze, op een onbewaakt moment, op een moment van zwakte, zichzelf zou verliezen.

Ynary sloot haar ogen en genoot van zijn warmte, van zijn armen om haar heen en gewoon het feit dat hij bestond. Ze had lang gedroomd van zijn armen om haar heen en verder gewoon geen zorgen te hebben. Al was dat laatste niet helemaal het geval was het goed genoeg voor haar. Ze wist dat ze zo in slaap zou kunnen vallen, gewoon rustig geworden door zijn warmte, maar dat wilde ze niet. Dit keer wilde ze echt genieten van het feit dat hij hier was en dat ging niet als ze er niet met haar gedachten bij was.

nu nieuwe meet ^^

NEW
~~
Ally zat achter een computer en haar vingers gingen vliegensvlug over het toetsenbord. De scheikunde lerares was ziek en hun lessen waren uitgevallen waardoor ze nu alsnog in haar vrije tijd aan het project moest werken. Ze was alleen in de bieb, iets wat maar heel zelden gebeurden, dat er iemand alleen was in zo'n reusachtige ruimte. Ze was al een heel stuk en schatte in dat ze niet langer als een uur nodig zou hebben. Maar eigenlijk kwam ze nu niet verder. Ze snapte de reactie niet, er was iets wat ze over het hoofd zag en internet wilde ook niet echt meewerken. Gefrustreerd sloeg ze met haar handen op het toetsenbord en mopperde ze op de computer.

Jake liep de bibliotheek in, hij wilde gaan werken aan het project. Het irriteerde hem dat de lessen uit waren gevallen maar hij kon er niet zoveel aan veranderen. Al snel zag hij Ally zitten, hij kreeg niet de indruk dat ze erg vrolijk was. Hij was dit keer niet in de stemming om op haar af te lopen, dit keer mocht zij komen als ze hem wilde spreken.

Ally beet op haar lip toen ze Jake binnen zag komen, ze had zijn hulp nodig, maar vond het stom hem erom te vragen. Uiteindelijk stapte ze toch over haar schaduw en ze stond op. "Jake?" vroeg ze half. "kan je me misschien even helpen?" haar wangen liepen rood aan. Ze vond het toch wel een beetje stom van zichzelf. "ik werk aan dat project en ik loop helemaal vast" ze beet op haar lip. Haar hakken maakten geen geluid op de vloerbedekking van de computerruimte.

Jake draaide zich om. Zijn gezicht stond neutraal, hij ging echt niet laten merken dat hij eigenlijk had gehoopt dat Ally naar hem toe zou komen. 'natuurlijk kan ik je helpen,' zei hij toen rustig. Maar hij bleef staan. Er begon zich een idee in zijn hoofd te ontstaan, eentje die Ally waarschijnlijk niet zo heel erg leuk zou gaan vinden.

Ally wilde instinktief zijn hand pakken om hem mee naar de computer te slepen, maar hield zichzelf tegen. Zelf schoof ze weer achter de computer en keek Jake vragend aan. "Oké, kijk, hier ik weet nu niet meer wat dit allemaal met die reactie te maken heeft waar we het over hadden" zei ze met een frons in haar voorhoofd.

Jake leunde tegen de computertafel aan, hij keek helemaal niet naar het computerscherm. 'Ik kán je helpen,' zei hij met een nadruk. 'Maar dat betekend niet dat ik het ook doe, tenzij...' vervolgde hij met een scheve grijns. Hij keek haar recht aan. De woorden dei hij had uitgesproken zeiden meer dan dat alleen hun betekenis deed doorschemeren. Hij hield van dit soort spelletjes, hij moest toegeven, het was leuk om haar te treiteren.

Ally had door waar hij heenwilde. Ze stond weer op en ging vlak voor hem staan, ze kon het niet helpen dat haar hart iets sneller ging kloppen en ze kon er ook niets aan doen dat ze zijn geur opsnoof, niet zo hard dat hij het zou horen, maar wel zo hard dat ze het precies kon ruiken. Ze hield van zijn geur. Ze ging op haar tenen staan en fluisterde heel zachtjes in zijn oor. "tenzij wat"

De geur die Ally met zich mee bracht overdonderde Jake. Hij had het niet verwacht waardoor hij even helemaal niet meer wist wat hij moest doen. Hij herpakte zichzelf redelijk snel. 'Kus me,' fluisterde hij rustig tegen haar. Zijn hart ging tekeer, hij wilde haar kus meer dan dat hij toe zou geven. Hij had zijn hoofd gedraaid zodat hij haar aan kon kijken. Ineens was hij het zich ervan bewust dat de bibliotheek leeg was, en dat ze erg achteraf zaten. Geen probleem vond hij zelf.

"Als je me dan helpt" zei Ally met een grijns. Nee dit had ze niet verwacht, maar hij had haar reactie ook niet verwacht. Voor haar hoefde een kus niets te betekenen, helemaal niets, Jake had haar afgewezen zij hem niet, hij was de persoon die ze het meest haatte, maar ze wist dat ze daar niet helemaal eerlijk over was tegenover zichzelf. Ze legde haar handen zachtjes op zijn borst en liet haar lippen toen heel langzaam op die van hem terecht komen. Ally voelde een vage tinteling door haar lippen trekken, maar gaf er geen gehoor aan.

Jake duwde zijn lippen iets meer tegen die van haar aan en bewoog zachtjes over haar lippen heen. Zijn armen lagen inmiddels om haar middel heen, trokken haar iets dichter tegen zich aan. Het hoefde niets te betekenen, maar dat deed het wel. Tenminste voor hem. Hij wist dat het fout was wat hij deed, hij had een vriendin. Het duurde niet lang voordat hij haar losliet en naar de computer liep alsof er niets was gebeurd. 'Het is niet moeilijk,' zei hij tegen haar. Snel legde hij uit wat er niet klopte.

Ally knipperde niet eens met haar ogen toen hij wegliep. Ze liep nonchalant achter hem aan. Ze wist zo enorm goed te verbergen wat die kus van net voor haar betekend had. Ze keek over zijn schouder mee en snapte al heel snel wat ze fout gedaan had. "oh" zei ze simpel. "bedankt, hoe ver ben jij?" ze wilde dat hij zou zeggen dat ze snel klaar waren, dat ze hem hierna niet meer hoefde te zien. ze haatte het dat iemand haar zo door de war kon brengen, en ergens had ze het heel vervelend gevonden dat hij net gewoon weggelopen was. Het had gevoeld alsof ze er slecht in was, en ze wist heel goed dat dat niet zo was.

Jake glimlachte eventjes kort naar haar. 'Ik ben halverwege,' zei hij toen tegen haar. Hij stond op en begon naar een boek te zoeken, dat gene waar hij eigenlijk voor hiernaartoe was gekomen. Hij bleef aan de kus denken, aan haar warme zachte lippen tegen die van hem. Hoe het had gevoeld, haar geur. Alles maakte dat hij zich in de war voelde. Dit was niet zoals het hoorde te zijn.

Allyshia ging weer achter de computer zitten en probeerde verder te gaan met wat ze aan het doen was, iets wat enorm slecht werkte aangezien ze de hele tijd dacht aan Jake die achter haar stond. Uiteindelijk gaf ze het op en liep ze heel zachtjes achter hem aan. Ze bekeek hoe hij liep, hoe hij zocht, heel stil. Het was leuk om naar hem te kijken, zolang hij haar niet kon zien. Ze bracht onwillekeurig heel even snel haar vingers naar haar lippen, was dat net echt gebeurd? Ja, dat was het, maar of het goed was wist Allyshia niet.

Ondanks dat Ally stil probeerde te zijn hoorde Jake haar voetstappen achter zich. Hij had een geweldig gehoor doordat hij altijd moest weten wat er in zijn omgeving afspeelde. Hij had al zo lang altijd in gevaar geweest dat hij nu gewoon altijd op scherp stond. 'Zou je me niet willen achtervolgen?' vroeg hij terwijl hij nog steeds aan het zoeken was naar een boek en haar dus niet aankeek.

"Waar zoek je naar?" vroeg Allyshia met een glimlach. Ze had niet verwacht dat hij haar zou horen, maar nu hij het wel gedaan had maakte dat verder ook niets uit. Ze negeerde zijn vraag. Het was wel grappig dat hij haar niet aankeek, maar stoorde haar wel licht. Ze voelde zich een stalker, ze wilde zijn armen weer om zich heen voelen en het was enorm vervelend dat ze dat dacht.

'Een boek,' zei hij rustig. Ergens wilde hij haar aankijken, maar hij wist dat dan van zijn gezicht te lezen zou zijn hoe hij zich voelde. Hij vodn het irritant van zichzelf dat Ally constant in zijn hoofd bleef hangen. Het was niet izjn bedoeling afstandelijk over te komen, maar dat deed hij wel. Tenminset dat dacht hij. En daar ergerde hij zich dan weer aan.

Allyshia had er genoeg van hem van een afstandje te bekijken en kwam dichterbij. "wat voor boek" vroeg ze toen ze nog maar een heel klein stukje van hem afstond. Ze plaagde hem en daarmee stelde ze zichzelf op de proef. Ze moest moeite doen hem niet aan te raken, maar deed dat net niet, ze was benieuwd wat hij zou doen en keek hem indringend aan.

Jake werd gek door haar geur en haar nabijheid maar hield zich rustig. Laat niets merken hield hij zichzelf voor. 'Gewoon een boek voor de engelse les,' zei hij rustig, hij was de titel vergeten doordat Ally zoveel van zijn gedachtes teisterde. Hij kon er niet tegen dat ze zo dichtbij stond, het maakte hem teveel in de war en maakte dat hij ziczhelf niet meer kon vertrouwen.

Allyshia pakte een boek uit het schap waarbij ze half voor, half over hem heen ging hangen. Ze bereikte wat ze wilde en had het door waardoor een tevreden glimlach op haar gezicht verscheen. "En, wat vind je van deze?" ze hield een boek voor zijn neus. Niet iets bijzonders, gewoon een standaard jongerenboek. Ze gaf hem het boek aan waarbij haar vingers 'per ongeluk' die van hem raakten. Ze voelde een vlam door haar heenschieten, maar negeerde hem.