bijles lokaal

Lizz luisterde maar half naar wat ze zei en wilde dat ze haar oortjes in had. Dan kon ze die lekker hard zetten om dat gezeik niet te horen. ' Waarom? Ik ben de studente, u de lerares, ik zou niet zoals u hoeven te denken.' Zei ze eigenwijs. Ze had hier echt geen zin in en het was verspilling van haar tijd. Ze had zo nog cheerleadertraining en had ook nog wel wat dingen te doen voor andere vakken die haar wel interesseerden.

Dana rolde met haar ogen.' Het verbaasd me nog dat je weet wat het woord denken betekent.' Mompelde ze voor zich uit en toen ze merkte dat ze het hardop had gezegd kwam er een brede en gemene grijns op haar gezicht toch klonk haar stem verontschuldigend,' Zo bedoel ik het niet.' Natuurlijk bedoelde ze het wel zo.

Lizz haar wenkbrauwen schoten meteen in een frons en ze schoot meteen omhoog in haar stoel. ' Zo bedoel je het wel! U vindt me dom, dat is wat u bedoelt of niet?!' Riep ze kwaad uit. Het was wel te zien aan die stomme grijns op haar gezicht, maar ze wilde het uit haar mond horen. Niemand had het recht om haar dom te noemen .

Dana haalde lichtelijk haar schouders op,' ja dat was precies wat ik dacht, het was alleen niet de bedoeling dat ik het hardop zei.' ze stond ook op anders moest ze opkijken naar Lizz en dat was wel het laatste wat ze van plan was te doen.' het gaat er gewoon om dat je niet eens je best doet. Oke misschien was het je beste tekening alleen ik gaf je wat advies om hem beter te maken en je kijkt me aan dan alsof ik gek ben.'

Lizz maakte haarzelf alleen maar kwader. ' Ik doe mijn best, alleen niet voor dat stomme kutvak van u. Ik kan niet mijn best doen voor dingen die ik sowieso al haat, dus ik ga al helemaal niet mijn best doen voor u.' Ze was ondertussen om de tafel heen gestapt, zodat die niet meer tussen hen instond. Het liefst wilde ze de ander gewoon keihard slaan, maar misschien was dat niet zo slim. Dan ging het haar vooral om het feit dat Mevrouw Woodings, groter en waarschijnlijk ook sterker was.

Dana haar ogen versmalde weer," Wat ben jij een ondankbare trut, echt dat niemand je nog heeft gezegd dat je niet zo arrogant moet doen. Hou je een beetje gedeisd wil je. Jij weet dat ik je haat en ik weet dat jij mij haat klaar." Haar stem leek nog de hele tijd onder controle maar dat was dan ook het enige wat ze onder controle had. Haar handen waren tot vuisten gemaakt en ze moest moeite doen niet gelijk uit te halen. 'Denk aan Raf,' zei ze tegen zichzelf in gedachte.' Hij zou je nooit meer aankijken als je weer gaat vechten. Hij had gesmeekt of je ermee op hou houden dan moest ze nu niet meer beginnen.' Ze beet op haar lip en deed een stap achteruit bang dat ze anders uit zou halen.

Lizz stapte naar voren nadat ze achteruit was gestapt. ' Waarom zou ik? Jij bent hier de chagrijnige bitch die mij dom noemde. Je weet helemaal niks van me, dus kun je beter gewoon je mond houden.' Riep ze woest uit. Was ze nou gek geworden, eerst Lizz dom noemen en dan ook nog arrogant. Het zou haar niet verbazen als ze haar zelf zometeen in de haren vloog.

Dana wilde maar wat graag haar vuist in het gezicht van Lizz rammen.' Weetje ik ga mijn tijd hier niet aan verspillen. Jij hebt blijkbaar zo'n goeie mening en daar moet iedereen naar luisteren. Zelf ingenomen ben je.' Dana deed weer een paar stappen achteruit want haar handen begonnen heel erg te jeuken en het enige dat haar tegenhield was dat Raf boos op haar zou worden. Snel pakte ze haar tas en liep naar de deur.' Ik denk dat we wel klaar zijn. Ik hoop dat ik je nooit meer les hoef te geven.' Daarna vluchtte ze snel het lokaal uit bang dat ze spijt zou krijgen als ze niet gelijk weg zou gaan.

New

Dusty kwam met een redelijk ontspannen en nonchalante pas het lokaal binnen. Hij kwam hier regelmatig. Aangezien hij niet de beste was in verschillende vakken en door de vele trainingen niet heel veel tijd had voor leren was bijles de beste oplossing. Hij ging op een van de tafels in het lege lokaal zitten en opende zijn tas om daar een van zijn leerboeken uit te vissen. Van wie hij dit keer les zou krijgen of zelfs voor welk vak wist hij niet. Dat had hij vast wel ergens in zijn agenda staan maar hij had geen zin het op te gaan zoeken.

Katya liep met zoals altijd sierlijke passen door de gang. Haar 11 cenitmeter hoge zalmroze hakken klikte klakte bij elke stap waardoor het op een beat leek. Het maakte haar vrolijk. Ze liep het bijles lokaal binnen en groette daarbij een paar mensen. Daarnaar liep ze naar de jongen die alleen zat aan het tafeltje, dat zou vast Dusty zijn. De jongen die ze bijles moest geven, in geschiedenis. Ergens was ze trots op zichzelf, ze leerde zo goed dat ze nu zelfs een Amerikaan les in hun eigen geschiedenis ging geven. Arrogant was ze er niet over, maar trots wel. 'Hi, jij bent vast Dusty.' Zei ze tegen de jongen, je hoorde nogsteeds het Russische accentje. Nee, daar zou ze niet zo snel van afkomen.

Dusty had nu wel een boek uit zijn tas gepakt maar dat was alleen maar zodat hij de indruk wekte dat hij iets aan het doen was. Hij had even gekeken naar welk vak het was, maar meer ook niet. Hij keek op toen hij de stem van een meisje hoorde en knikte glimlachend. "Ben jij degene die mij bijles gaat geven," zei hij licht glimlachend. Hij wist dat hij dat moest doen omdat hij anders onverschillig over zou komen, dat vonden veel mensen in ieder geval. Hij hoopte dat het meisje zo zou zeggen wat voor les want hij had zelf geen idee meer en hij had het gevoel dat het stom zou klinken als hij het zou vragen. Dan zou hij echt heel dom overkomen terwijl hij niet dom was. Hij had gewoon geen tijd om goed te leren en nou ja, echt slim was hij ook niet.

'Ja, ik ben Katya.' Zei ze terwijl ze haar hand uitstak. Haar ring zat nog om haar vinger, iets wat ze normaal altijd uit deed. Gewoon om de vooroordelen niet op te wekken. Waarschijnlijk was ze vanmorgen te laat wakker geweest waardoor ze hem niet uit had kunnen doen. Gister avond.. De avond met haar man. Het was natuurlijk weer een hel geweest. Naja, voor haar. Weer net doen alsof ze hem geweldig vond, weer seks hebben en weer over niks belangrijks praten. Ze haatte het. Op haar gezicht stond een vriendelijke glimlach, maar deze was wel gemeend.

Dusty schudde haar hand even daarbij oppassend dat hij niet te ruw deed. Als bokser had je toch de neiging soms wat lomper te zijn, maar hij kende onderhand zijn eigen krachten wel en wist hoe hij die onder controle moest houden. Net zoals hij zijn agressie en woede grotendeels onder controle kon houden. Zolang er niets was wat hem uitdaagde in ieder geval. "Aangenaam," zei hij glimlachend waarna hij aarzelend even op zijn lip beet. Hij besloot dan toch maar te vragen naar welk vak het was. "Euh... Wat ga je precies uitleggen," zei hij met een verlegen en verontschuldigende glimlach.

Katya ging zitten terwijl ze kort lachtte om de jongen. Haar lach was joyful. Ze vond het leuk om te lachen, het was dat ene lichtpuntje in haar leven. 'Ik ga geschiedenis uitleggen. Maar ik weet niet in welk hoofdstuk je nu bent?' Soms kon ze zich zo irriteren aan het accent, straks ging hij ook doen alsof ze dom was. Een kleine kans dat hij dat deed trouwens, aangezien zij degene was die hem les gaf. Ze moest soms ook aan hogere klassen uitleggen hoe ze konden leren of werkstukken konden maken en hij leek in een hogere klas te zitten als haar dus weten in welk hoofdstuk hij zat kon ze niet.

Dusty voelde hoe er kleine blosjes op zijn wangen verschenen en hij glimlachte schaapachtig toen het meisje begon te lachen, hij nam het haar niet kwalijk aangezien hij zelf ook wel wist dat het dom was dat hij niet wist welk vak het was. "Het hoofdstuk dat gaat over de Koude Oorlog," zei hij terwijl hij zijn geschiedenis boek uit zijn tas haalde en er in begon te bladeren. "Hoofdstuk 6," zei hij toen hij bij het juiste hoofdstuk was aangekomen. Hij had wel opgemerkt dat Katya een of ander accent had maar wist hij veel dat het Russisch was. Voor zover hij wist kon ze ook uit bepaalde staat uit Amerika komen of uit Europa of wist hij veel.

'Oh oke. Nou dat hoofdstuk heb ik nog niet gehad dus dat gaat leuk worden.' Je hoorde het sarcasme in haar stem maar toch glimlachtte ze lichtjes. 'Wat weet je allemaal al?' Vroeg ze terwijl ze haar ogen over det tekst liet gaan. Ze schoof het plukje wat voor haar oog hun achter haar oor en keek toen de jongen weer aan. Dit zou moeilijk worden, iemand iets leren waarover je zelf niets wist. Dat zou dus 's avonds zijn geschiedenis boek lezen worden. Ze deed het ook omdat ze ervoor betaald werd. Zo kon je helpen en geld verdienen.

Dusty keek even bedenkelijk toen ze zei dat ze het hoofdstuk nog niet gehad had. Dat was dan lekker slim geweest van meneer Buijs. Om hem bijles te laten krijgen van iemand die ongeveer net zoveel van het onderwerp wist als hij zelf. "Het is toch tussen de VS en de Sovjet-Unie. Dat de een meer wapens dan de ander wilde hebben," zei hij op een toon die eigenlijk meer weg had van een vraag dan van een opmerking. Zelf wierp hij ook een blik op het boek. Op de eerste bladzijde van het hoofdstuk stond een spotprent die iest met het onderwerp te maken zou moeten hebben maar hij begreep er niet zoveel van. Daarvoor zou hij waarschijnlijk eerst meer van het onderwerp af moeten weten.

Katya knikte. Ze wist er natuurlijk wel wat van , door haar afkomst en omdat ze altijd geïnteresseerd de boeken las maar weten wat hij moest leren om er een voldoende voor te halen wist ze niet. 'Ja, iedereen was bang dat hiermee een derde wereld oorlog mee zou beginnen. En dat die dan fataal was. Hierdoor ontstond er een enorme spanning. De sovjet-unie had Oosten en Amerika had het Westen van Duitsland. Er werd ook een muur gebouwd zodat het Oosten niet naar het westen kon gaan en zo gold het ook voor het Westen naar het Oosten. Deze muur werd het ijzeren gordijn genoemd. Als je ook maar probeerde om naar de andere kant te komen werd je doodgeschoten door het Oosten. Deze muur doorsneed Berlijn.' Begon ze te vertellen maar bedacht zich snel dat hij dit vast niet leuk zou vinden. 'Ik zal anders wel het boek doorlezen en dan het belangrijkste highlighten, als je hem gekocht hebt.' Zei ze glimlachend.

Dusty vond het erg knap van haar dat ze er zo over kon vertellen zonder dat ze het hoofdstuk zelf had gehad. Ook vond hij dat ze erg duidelijk uitlegde en met een bepaalde zekerheid. In ieder geval wilde hij wel naar haar luisteren. "Als je dat zou willen doen," zei hij met een dankbare glimlach. Hij dacht alleen dat het voor haar heel veel werk zou zijn. Voor hem zou het natuurlijk heel fijn zijn aangezien hij dan gewoon zijn boek mee zou kunnen nemen en wanneer hij tijd had alleen die stukken in zijn hoofd stampen. Dat was namelijk wel hoe hij leerde, als hij even tijd had tussen verschillende dingen door. Anders had hij gewoon bijna geen tijd.

'Ja natuurlijk. Dan doe ik dat 's avond even en misschien kunnen we morgen dan afspreken en geef ik het boek wel aan je ofzo?' Als ze praatte bewogen haar handen op sommige momenten ook mee. Het zag er sierlijk uit, maar niet geforceerd. Nee, bij haar gingen zulke dingen vanzelf. 'Maar aangzien we nu al klaar zijn wil ik wel meer van je heten. Je naam is Dusty, hoe oud ben je?' Vroeg ze gliimlach, een echt gemeende glimlach.

Dusty knikte, hij vond het heel fijn dat ze dit voor hem wilde doen. "Is goed," zei hij nog steeds dankbaar glimlachend. Hij had het gevoel alsof hij ook iets terug moest doen maar het leek erop alsof ze het graag wilde doen en hij kon zo snel niet iets bedenken waarmee hij haar zou kunnen helpen. "Nou, eigenlijk heet ik geen Dusty maar Dustin. Iedereen noemt me gewoon zo en ik ben achtien," zei hij met weer de nonchalante toon die gewoon in zijn stem zat al bedoelde hij het helemaal niet zo.

'Hmm, dan noem ik je wel ook Dusty. Als iedereen dat doet.' Haar glimlach werd iets breder. Ze had geen bijnaam, maar dat was ook moeilijk met een naam zoals Katya. Naja, misschien Kat maar zo zou ze eigenlijk ook niet genoemd willen worden. Door sommige populaire jongens werd ze ook Shawty/Shorty omdat ze klein en knap was ofzo.. Naja, haar maakte het niet uit. Meestal waren die jongen een paar lompe klootzakken die alleen hun uiterlijk en sport meehadden. 'Waarom heb je bijles nodig. Geen zin om te leren, krijg je het niet in je hoofd of heb je gewoon een heel slechte leraar?' Vroeg ze.

Dusty was blij dat hij nu kon zeggen dat hij hier niet zat omdat hij gewoon geen zin had om te leren, dan had hij zich echt geschaamd. "Ik heb heel weinig tijd omdat ik erg veel train en voor wedstrijden moet ik naar andere staten," legde hij uit. Vorig jaar was hij zesde van Amerika geworden met kickboksen en dit jaar wilde hij hoger komen. "Ik mis dus wel eens lessen en leer vooral op verloren momenten zoals in de auto of trein," zei hij schouder ophalend.

'Wat doe je dan?' Vroeg ze, er begon weer een geïntersseerde blik in haar ogen te krijgen. Als hij vaak reisde moest hij wel goed zijn. Ja, soms werd ze wel gevraagd om ergens te zingen. Maar dat was dan een klein restaurantje, niet iets heel speciaals. Of om te koken, ook in een restaurant, niet echt groots ofzo. Maar door dit van deze jongen te horen had ze wel weer uets nieuws gevonden om naar vooruit te streven, om te gaan reizen.

Dusty realiseerde zich nu pas dat hij nog helemaal niet had gezegd wat zijn talent was. Voor hem was het iets dat zo vanzelfsprekend was terwijl andere mensen het helemaal niet achter hem zochtten. "Ik doe aan kickboksen," zei hij met een voorzichtige glimlach. Hij deed niet iets moois of creatiefs zoals de meeste mensen op deze school deden. Voor tekenen en instrumenten bespelen had hij het geduld niet het te leren, zingen kon hij gewoon niet en dansen was ook niet iets waar hij goed in was.