bijles lokaal

NEW
~~

Ja hoor alweer werd Jamie ingeschakeld om mensen bijles te geven. Natuurlijk was hij makkelijk om tegen te praten en vond hij het ook absoluut neit erg om te helpen alleen hij had zelf ook nog proeven die hij moest na gaan kijken en alles. Met een beetje vertrokken gezicht liep hij het lokaal binnen en ging hij zitten. Dit was nou al de vierde keer dat hij hier was en hier zat alweer helemaal niemand.

Kira liep met de hoop op een leraar die haar kende het lokaal binnen. Ze zag een persoon zitten, maar hij leek haar wat jong om bijles te geven. Ze keek eventjes kort naar de jongen. Daarna liep ze naar de tafel toe en ging tegenover hem zitten, dit alles weer zonder een woord te zeggen. Ze had haar wiskunde boeken bij zich, en een schrijfblok zodat ze zich toch een beetje duidelijk kon maken. Tijdens lessen was het enige moment dat het lastig was dat ze totaal niet sprak. Toch lukte het uiteindelijk altijd.

Jamie keek op en zag dat een meisje voor hem kwam zitten. Nee hij kende haar niet. Maar de leraar had al een paar dignen over haar verteld waaronder dat ze niet praat en dat ze Kira heet.' Jij moet Kira zijn. En zo te zien moet ik je helpen met wiskunde. Mooi ik ben namelijk wiskunde leraar dus dat moet goedkomen.'

Kira glimlachte eventjes, ze was in elk geval blij dat hij haar naam kende. Dan hadden ze dat euvel alvast gehad. Daarna knikte ze, het was inderdaad de bedoeling dat hij haar hielp met wiskunde. Ze legde haar boek open op de pagina waarvan ze niets kon maken. De formules danste telkens als ze begon voor haar ogen en ze snapte er helemaal niets van. Wiskunde was het enige vak waar ze echt niets van kon maken. Ze wees wat dingen aan die ze graag uitgelegd kreeg.

Jamie knikte en besloot naast haar te gaan zitten. Met een rustige en vooral heldere stem begon hij uittte leggen. Aan de hand vna voorbeelden maakte hij duidelijk hoe hij aan zijn berekeningen kwam en alles schreef hij stap voor stap op in haar schrift. Zelfs het kleinste stapje zou je anders over het hoofd kunnen zein en daardoor de som verknallen en er uiteindelijk niks meer van snappen.

Kira probeerde hem te volgen maar al snel raakte ze het weer kwijt. De eerste stappen leken haar logisch, maar zodra hij verder ging werd het weer lastig. Ze gebaarde met haar hand dat hij eventjes moest stoppen. Ze keek naar haar schrift waar hij de stappen in op had geschreven, ze wees er een aan vanaf waar het verkeerd ging en keek hem toen vragend aan. Weer een manier van haar om dingen te vragen. Het was misschien lastig voor mensen maar praten was voor haar te lastig.

Hij stopte toen ze gebaarde dat hij moest stoppen en keek naar datgene waar ze het niet meer snapte.' Dat is hetgene wat je nu aangeleerd krijgt. Het moet gewoon een paar keer in je hoofd komen voordat je het helemaal doorhebt. Maar ik iwl hem ngo wel een paar keer voor je uitleggen.' Dus zo ging hij opnieuw met een nieuwe som. Hij legde het tot daar uit en keek haar toen vragend aan.' Snap je het?'

Kira luisterde heel precies naar wat hij zei. Langzaam begon ze het te begrijpen. Ze beet eventjes op haar lip om aan te geven dat het nog niet helemaal super ging terwijl ze knikte dat ze het snapte. Waarschijnlijk zou de leraar dat niet van haar snappen maar dat zou vanzelf komen, hij gaf haar waarschijnlijk toch maar een keer les en daar bleef het bij. Dacht ze tenminste. Ze keek nogmaals naar de som, pakte een andere pen en schreef er in haar sierlijke handschrift wat dingen onder en keek toen vragend of dat klopte.

Jamie zag wat ze deed en verbeterde haar kort. daarna schreef hij een som op en vroeg haar lievelijk,' Zou je hem voor me willen oplossen? Dan kan ik kijken of je het snapt of dat ik het nog een paar keer uit moet gaan leggen. Wat ik niet erg vind om te doen dus wees niet nerveus dat je nu perse goed moet presteren dat is helemaal nergens voor nodig. Ik ben hier nu om het je uit te leggen.'

Kira keek hem een beetje met opgetrokken wenkbrauwen aan, nog nooit had ze een leraar horen zeggen dat hij het niet erg vond om uit te leggen. Maar dat was meer omdat ze niet vaak om uitleg vroeg. Ze had eigenlijk een hekel aan uitleg krijgen. Ze schoof het schrift naar zich toe en begon de som te maken. Zoals hij had uitgelegd, elke stap opschrijvend. Zodra ze klaar was keek ze hem met een glimlach aan. Ze dacht dat ze het helemaal goed had gedaan, maar ze wilde het zeker weten dus er lag ook een beetje een vragende blik in haar ogen.

Jamie had al gezien dat ze hem helemaal goed deed en hoefde dus ook niet meer naar haar schrift te kijken.' Blijkbaar leer je snel want hij is helemaal goed. Maar ik vraag me af, zou je hem nu ook kunnen als ik hem wat moeilijker maak? Zullen we daar een weddenschapje op maken? Als het je lukt koop ik voor jou een mars of een twix ofzo uit de kantine en als hij je niet lukt dan euhm... Dan leg ik het je gewoon ngo een keer uit.' Er kwam een grote grijns op hzijn gezicht en hij keek haar met vriendelijke ogen aan.

Kira grijnsde breed naar de leraar, ze had altijd van uitdagingen gehouden. Dat was het enige waardoor ze nog iets leerde. In het schrift schreef ze eerst uitdagend de woorden: Zeker weten?
Daarna keek ze hem weer glimlachend aan, schoof het schrift naar hem toe en wachtte op de som. Het was een uitdaging om het te kunnen. Ze had normaal altijd alles gekund maar wiskunde was gewoon een zwak punt. Ze leunde iets achterover en keek naar De leraar, ze kende zijn naam niet toch wilde ze zijn gezichtsuitdrukking zien. Nu ze wiskunde snapte wilde ze weer wat tijd maken voor het feit dat ze wilde zien hoe mensen waren, hoe ze leefde en hoe ze met hun lichaamstaal omgingen als ze gewoon spraken.

Jamie grijnsde breed.' Ik Jamie, ga deze uitdaging maar al te graag aan.' Hij schreef een som op en schoof het schrift toen weer terug naar hem. Hij ging met zijn armen over elkaar zitten en keek haar afwachtend aan. Zijn ogen twinkelde speels en hij leunde tegen de tafel aan om haar beter te kunnen bekijken.' Ik hoop eigenlijk dat ik ga verliezen. Dat betekent dat ik een goede leraar ben. Of jij gewoon een snelle oppikker. Laten we het houden bij goeie leraar goed?' Hij stak zijn tong evne kort uit en keek toen even het lokaal rond.

Kira schudde eventjes grinnikend haar hoofd. Ze moest heel eerlijk toegeven dat ze het niet erg zou vinden om nogmaals les van hem te krijgen. Ze maakte ijverig de som en schreef er toen onder"snelle oppikkker? Ze was redelijk zeker van haar zaak dus ze greens een beetje, al had de som haar wel degelijk moeite gekost. Ze keek afwachtend naar de leraar die blijkbaar Jamie heette. (ben vergeten of ze al wist hoe hij heette...)

ik ben het ook vergeten
~~

Jamie keek naar de som en zag in één keer dat hij goed was. Jammer dat koste hem een mars of een twix.' Bijdehandje dat ben je. Maar goed je verdient een mars of een twix weet ik veel wat je wilt. Hij is goed.' Zei hij nog als een soort bevestiging alsof dat nog neit duidelijk was. Hij liet zijn armen zakken maar was allang blij dat hij iemand had geholpen met wiskunde op een manier die hij zelf ook nog best grappig vond om te doen.

Kira glimlachte breed, ze vond het altijd erg leuk als iets haar lukte. Ze was eigenlijk best leergierig, en een ontzettende perfectionist. Ze pakte het schrift van hem af en schreef weer wat op.
Doe maar een twix
Teriwjl ze het aan Jamie liet zijn grijnsde ze breed.

Jamie,' Twix it is.' Zei hij terwijl hij zijn tas erbij pakte en er een twix uit haalde.' Hij was eigenlijk als tussendoortje bedoelt maar ik moet zeggen je hebt hem verdient. Mensen wat pik jij dingen snel op. Ik heb het maar twee keer uitgelegd. Ik begrijp eigenlijk niet waarom ik je blijes moet geven je kan het al.'

Kira haalde haar schouders op bij de woorden. Ze pakte de twix en gaf de ene aan Jamie terug, de andere hield ze voor zichzelf en ze nam een klein hapje. Ondertussen schreef ze iets op in haar schrift.
Wiskunde is het enige vak wat ik niet goed kan. Dus ja je moet iets.
Ze liet het hem met een glimlach zien terwijl ze nog steeds van haar twix at.

Jamie glimlachtte en schoof de twix terug. Ze had hem eerlijk verdiend.' Hij is van jou. En agh ik wil je wel vaker iets uitleggen geen probleem. Ik bedoel. Het is mijn baan ik hoor het te doen en als ik hierdoor andere mensen ook help is dat voor mij alleen maar mooi meegenomen.'

Kira schoof de twix weer terug over de tafel naar Jamie, ze mocht gewoon niet zoveel chocolade eten, hoorde allemaal bij het Ballet. Alleen hoefde Jamie da niet te weten. Ze haalde haar schouders op.
We zullen wel zien. schreef ze in sierlijke letters op het papier.

Jamie grinnikte kort en pakte uiteindelijk dan toch de twixreep en at hem rustig op. De zon scheen en eigenlijk wilde hij graag naar buiten skateboarden ofzo.' Zie ik er erg uit als leraar? Ik bedoel, ik ben alweer twee jaar in dienst maar toch heb ik het idee dat veel mensen mij aanzien als leerling. Ik ben zelfs door een mede leraar naar mijn zogenaamde les gestuurd. En toen ik zei dat ik geen les had omdat ik niet meer hier op school zat keek hij me heel verwonderlijk aan. Het koste me een uur voordat hij eindelijk doorkreeg dat ik hier les gaf in plaats van naar school kwam.'

Kira keek hem met een schuin hoofd aan. Ze schudde eventjes grinnikten haar hoofd. 'Geen leraar.' zei ze toen, haar stem klonk helder en zuiver. Direct daarna sloeg ze haar hand voor haar mond. Ze moest echt eens gaan stoppen nu. Eerst met Dwight, daarna met Matthew en nu ook nog tegen een leraar. Ze begon zichzelf echt te verliezen. Ze wilde niet praten en dit was precies het moment dat ze haar spullen begon op te ruimen. Ze was weer te ver gegaan.

Jamie was verrast dat ze antwoorde. Haar stem was mooi. Hij snapte daarom ook niet waarom ze niet praatte. Maar toen ze haar spullen begon op te ruimen pakte hij snel haar pols vast.' Waarom? Waarom wil je nu zo snel weg. Er is toch niks mis mee dat je praat? Je hoort mij niet klagen hoor.' Er kwam een twijfelachtige glimlach.

Kira trok haar pols los en stond snel op. Ze keek Jamie kort aan en liep daarna richting de deur. Misschien had ze het hem moeten uitleggen, maar dat kon ze niet omdat er dan automatisch van alles bijkwam wat niemand hoefde te weten. Wat niemand interesseerde. Ze voelde zich weer naakt, dat had ze altijd als ze net had gesproken. Ze wilde het niet, en ze moest haar wilskracht weer terug vinden om het ook niet te doen.

Jamie wilde antwoorden maar hij wist toch al dat hij die niet zou krijgen.' Jammer.' Mompelde hij zachtjes en pakte toen ook zijn spullen en liep haar voorbij het lokaal uit. Nee hij had haar neit meer aangekeken maar hij was gewoon nu erg geïrriteerd. Iets dat niet vaak voorkwam maar als het voorkwam dan moest je uit izjn buurt blijven.